زُرْقا
«زُرْق» جمع «ازرق معمولاً به معناى کبود چشم مى آید، ولى گاه به کسى که اندامش بر اثر شدت درد و رنج، تیره و کبود شده، نیز اطلاق مى گردد چه این که بدن به هنگام تحمل درد و رنج، نحیف و ضعیف شده، طراوت و رطوبت خود را از دست مى دهد و کبود به نظر مى رسد. بعضى نیز این کلمه را به معناى «نابینا» تفسیر کرده اند; زیرا گاه مى شود افراد کبود چشم، ضعف بینایى فوق العاده اى دارند که معمولاً توأم با بور بودن تمام موهاى بدن آنها است، اما آنچه در تفسیر بالا ذکر کردیم، شاید از همه بهتر باشد.
ریشه کلمه
- زرق (۱ بار)
قاموس قرآن
به ضم (ز) [طه:102]. زَرَق (بر وزن فَرَس) به معنى كبود است مجمع البيان زرقه را رنگ سبز گفته ولى اقرب تصريح مىكند كه رنگ كبود است مثل رنگ آسمان. زُرْق در آيه شريفه جمع اَزْرَق به معنى كبود شم است يعنى روزى در صور دميده شود گناهكاران را كبئد چشم محشور مىكنيم. به احتمال قوى مراد از آن آيه كورى است. در اقرب آمده «زَرَقَ الرَّجُلُ زُرقاً: عمى» يعنى كور شد. دليل اين احتمال آياتى است كه كور محشور شدن را صراحت دارند [طه:124-125]. [اسراء:97]. «زرق» در كلام اللّه يكبار آمده است.
