مُتْرَفِيهَا
ریشه کلمه
قاموس قرآن
تَرَفُّه يعنى توسّع در نعمت (مفردات) ترف يعنى نعمت ابن عرفه گفته مُترَف كسى است كه به سر خود گذاشته شده آنچه بخواهد مىكند و از وى جلوگيرى نمى شود مجمع البيان ذيل آيه 16:اسراء. بنابراين مُترَف به معنى ثروتمند است، يعنى كسى كه به او نعمت زياد داده شده و آن در صورت عدم ايمان سبب طغيان و سركشى است [علق:6]، و از موارد استعمال آن در قرآن مجيد بدست مىآيد كه ثروتمند و قدرتمند سركش مراد است و شايد به همين جنت است كه مجمع البيان آن را در آيه [واقعة:45]، ممتنع از اداء واجبات گفته است. [مؤمنون:33]، ملاقات آخرت را تكذيب كرده و در دنيا آنها را مرفّه و صاحب نعمت كرديم [هود:116]، ستمكاران به آنچه در آن وسعت يافته بودند برگشتند و گناهكاران بودند. [سباء:34]، در هيچ شهرى انذار كنندهاى نفرستاديم مگر آنكه ثروتمندان آن گفتند: ما به آنچه فرستاده شدهايد كافريم. از آيه شريفه به خوبى روشن مىشود كه در وحله اوّل طبقه سوّم، از انبیاء حمايت كردهاند زيرا انبیاء به حمايت آنها و غيره برخاستهاند. نيز ثروتمندان در مرحله اوّل به مبارزه برخاستهاند زيرا پيامبران از عيّاشى و خيره سرى آنها جلوگيرى كرده و به تعديل و انصاف وادار مىنمودند و آن بر خلاف ميل خود كامگان بود. نا گفته نماند: اين مادّه در همه جاى قرآن مجيد درمقام ذمّ به كار رفته است.
