أَثَاثا
از الکتاب
«اثاث» به معناى وسائل خانه است و در اصل از مادّه «اثّ» به معناى کثرت و درهم پیچیدگى گرفته شده و از آنجا که وسائل خانه معمولاً زیاد است به آن اثاث گفته اند; و به معناى متاع و زینت دنیا نیز آمده است.
ریشه کلمه
- اثث (۲ بار)
قاموس قرآن
[نحل:80] اهل لغات اثاث را اسباب خانه معنى كردهاند، راغب قيد كثرت را بر آن افزوده و گويد ريشه آن از (اَثّ اذا كَثَرُ و تكاثَفَ) است و به هر مال كه زياد باشد اثاث گفته شده و گويند اثاث آن است كه براى مصرف و استفاده است نه براى تجارت (افرب الموارد) مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته و در آيه [مريم:74] به نظر مىآيد كه بمعنى اسباب زندگى باشد يعنى پيش از آنها مردمان بسيارى هلالك كردهايم كه از حيث وسائل زندگى و منظر بهتر بودند. در الميزان فرموده: متاع از اثاث اعم است بمطلق آنكه مورد بهره است گفته مىشود و مخصوص اسباب خانه نيست.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن أَحْسَن أَشْعَارِهَا هُم رِئْيا مَتَاعا قُل قَرْن أَوْبَارِهَا مَن إِلَى کَان حِين فِي قَبْلَهُم اللّه أَصْوَافِهَا أَهْلَکْنَا الضّلاَلَة جَعَل فَلْيَمْدُد لَکُم کَم إِقَامَتِکُم يَوْم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
