فَسَبّح
از الکتاب
«تسبیح» به معناى منزه شمردن خداوند از هر گونه عیب و نقص است.
تعبیر به «فَسَبِّح» (پس تسبیح کن) (با فاء تفریع)، اشاره به این حقیقت است که، آنچه درباره این گروههاى سه گانه گفته شد، عین عدالت است، و بنابراین، خداوندت را از هرگونه ظلم و بى عدالتى پاک و منزه بشمار، و یا این که، اگر مى خواهى به سرنوشت گروه سوم گرفتار نشوى، او را از هر گونه شرک و بى عدالتى که لازمه انکار قیامت است پاک و منزّه بدان.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ رَبّک بِاسْم الْعَظِيم الْيَقِين بِحَمْد إِنّه مِن أَفْوَاجا يَقُولُون لِلْمُقْوِين لَحَق حَق اللّيْل اللّه بِمَا مَتَاعا أَطْرَاف آنَاء صَدْرُک لَهُو دِين تَذْکِرَة فَلا الْکَافِرِين هٰذَا النّهَار فِي يَضِيق يَدْخُلُون اسْتَغْفِرْه أُقْسِم إِن جَحِيم عَلَى جَعَلْنَاهَا کُن أَنّک لَعَلّک نَعْلَم بِمَوَاقِع غُرُوبِهَا لَحَسْرَة النّاس تَصْلِيَة الْمُنْشِئُون نَحْن تَرْضَى لَقَد کَان رَأَيْت قَبْل النّجُوم لا السّاجِدِين تَمُدّن تَوّابا اعْبُد الشّمْس طُلُوع
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
