لَوَاقِح
از الکتاب
«لَواقِح» از مادّه «لَقاح» جمع «لاقح» به معناى بارور کننده است، و در اینجا اشاره به بادهایى است که قطعات ابر را به هم پیوند مى دهد، و آنها را آمادّه باران مى سازد.
ریشه کلمه
- لقح (۱ بار)
قاموس قرآن
[حجر:22]. لقح به معنى باردار كردن است «لَقَحَ النَّخْلَةَ» يعنى گرد خرماى نر را به خرماى ماده پاشيد و آن را باردار كرد. لواقح جمع لاقحه است يعنى بادها را فرستاديم كه آبستن كنندهاند پس از آسمان آب نازل كرديم در اينكه گلها و ميوهها به وسيله بادها تلقيح و آبستن مىشوند شكى نيست ولى به قرينه «فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» ظاهراً مراد آن است كه باد ابرهاى گرم را به منطقه سرد جوّ مىزند و سوزنهاى يخ را كه ذوب كرده و آبستن نموده به شكل باران در مىآورد رجوع شود به «برد» ذيل آيه «مِنْ جِبالٍ فيها مِنْ بَرْدٍ». لقح لازم نيز آمده است. «لَقَحَتِ الْمِرْئَةُ» زن باردار شد.
کلمات نزدیک مکانی
وَ الرّيَاح فَأَنْزَلْنَا مِن أَرْسَلْنَا مَعْلُوم السّمَاء مَاء مَا بِقَدَر إِلاّ فَأَسْقَيْنَاکُمُوه نُنَزّلُه أَنْتُم لَه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
