بِالْعُدْوَة

آیات شامل این کلمه

«عُدْوَة» از مادّه «عَدْو» (بر وزن سرو) در اصل، به معناى تجاوز کردن است ولى به حاشیه و اطراف هر چیز نیز «عَدْو» گفته مى شود; زیرا از حد وسط به یک جانب تجاوز کرده است، و در آیه مورد بحث، به همین معناى طرف و جانب آمده است.

ریشه کلمه

• ب‌ (۲۶۴۹ بار)
• عدو (۱۰۶ بار)

قاموس قرآن

[انفال:42]. عدوه كنار بيابان و دره است. «اَلْعُدْوَةُ: شاطِى‏ءُ الْوادى وَ جانِبُهُ». يعنى آنگاه كه شما در كناره نزديك‏تر و آنها در كناره دورتر بودند و كاروان پائين از شما بود. مراد نزديكى و دوری نسبت به مدينه است چنان كه گفته‏اند.

کلمات نزدیک مکانی

وَ هُم الدّنْيَا أَنْتُم الْقُصْوَى قَدِير إِذ بِالْعُدْوَة شَيْء الرّکْب أَسْفَل کُل مِنْکُم عَلَى اللّه لَو تَوَاعَدْتُم لاَخْتَلَفْتُم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...