فَقِيرا
از الکتاب
ریشه کلمه
- فقر (۱۴ بار)
قاموس قرآن
حاجت. فقير: حاجتمند. احتياج رااز آن فقر گفتهاند كه آن به منزله شكسته شدن فقارظهر (ستون فقرات) است در تعّذر رسيدن به مراد(مجمع). ناگفته نماند: حاجت يكدفعه حاجت ذاتى است مثل [فاطر:15]. اى مردم شما به خدا محتاجيد و خدا اوست بى نياز ستوده. اين شامل حال همه است حتى ميليادرها، و يك دفعه به معنى نادارى و بى چيزى است مثل [نساء:6]. و [حج:28]. فاقره: داهيه بزرگ. اين از آن است كه بلاى بزرگ پشت انسان را مىشكند [قيامة:25-24]. چهره هائى در آن روز درهم كشيده است توقع دارد كه بلائى كمرشكن به سرش آيد. [توبه:60]. راجع به فرق مسكين و فقير به «سكن» رجوع شود.
کلمات نزدیک مکانی
وَ غَنِيّا کَان مَن أَو فَلْيَأْکُل فَاللّه بِالْمَعْرُوف أَوْلَى بِهِمَا يَکُن فَإِذَا فَلْيَسْتَعْفِف فَلا دَفَعْتُم إِن الْأَقْرَبِين إِلَيْهِم تَتّبِعُوا أَمْوَالَهُم الْهَوَى فَأَشْهِدُوا أَن الْوَالِدَيْن تَعْدِلُوا عَلَيْهِم يَکْبَرُوا أَنْفُسِکُم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
