سَبّح
از الکتاب
«تسبیح» به معناى منزه شمردن خداوند از هر گونه عیب و نقص است.
تعبیر به «فَسَبِّح» (پس تسبیح کن) (با فاء تفریع)، اشاره به این حقیقت است که، آنچه درباره این گروههاى سه گانه گفته شد، عین عدالت است، و بنابراین، خداوندت را از هرگونه ظلم و بى عدالتى پاک و منزه بشمار، و یا این که، اگر مى خواهى به سرنوشت گروه سوم گرفتار نشوى، او را از هر گونه شرک و بى عدالتى که لازمه انکار قیامت است پاک و منزّه بدان.
ریشه کلمه
- سبح (۹۲ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ رَبّک مَا بِحَمْد لِلّه فِي قَبْل السّمَاوَات عَلَى بِالْعَشِي الّذِي يَقُولُون الْإِبْکَار طُلُوع فَاصْبِر الشّمْس مِن بِحَمْدِه اسْم يَمُوت کَثِيرا لِذَنْبِک الْأَرْض بِأَعْيُنِنَا فَإِنّک اسْتَغْفِر إِن لا حِين الْأَعْلَى کَفَى بِه تَقُوم اذْکُر خَلَق إِذ لُغُوب فَسَوّى لِحُکْم بِذُنُوب مُسَمًّى قَالَت حَق الْحَي اصْبِر الّذِين أَجَل اللّيْل الْمَلاَئِکَة اللّه عِبَادِه رَمْزا إِلاّ فَسَبّحْه يَا يَعْلَمُون مَسّنَا تَوَکّل وَعْد يُجَادِلُون خَبِيرا أَيّام غُرُوبِهَا الْغُرُوب هُو الْعَزِيز ثَلاَثَة
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
