خَرَابِهَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(بر وزن فلس) و خراب به معنى ويران شدن و ويران كردن است. در اقرب الموارد آن را از باب ضرب يضرب متعدّى و از باب علم لازم گفته است. خرّب و اخرب هر دو به معنى خراب كردن است . [بقره:114] كيست. ستمكار از آنكه مانع از ياد خدا در مساجد باشد و در خرابى آنها بكوشد. خراب در آيه ممكن است به معنى ويران شدن و ويران كردن باشد. صدر آيه مىفهماند كه خراب شدن مسجد، خالى ماندن آن است گرچه حمل به ويران شدن نيز جايز است . * [حشر:2] اين آيه درباره بيرون راندن عدّهاى از يهود از اطراف مدينه است كه خانههاى خود را از داخل خراب مىكردند تا بعد از رفتن براى اهل اسلام مورد استفاده نشود و مسلمانان از خارج ويران مىكردند تا راه باز كرده گرفتارشان كنند. چون خود سبب اينكار بودند لذا فرموده: خانههاى خود را به دست مسلمانان خراب مىكردند.
کلمات نزدیک مکانی
فِي أُولٰئِک مَا أَن سَعَى وَ کَان لَهُم اسْمُه فِيهَا يَدْخُلُوهَا يُذْکَر إِلاّ خَائِفِين اللّه مَسَاجِد
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...