تَلّه
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
مكان مرتفع (تپّه) گويند «تَلَّهُ» يعنى او را به تپّه ساقط كرد [صافات:103]، چون ابراهيم و پسرش به امر خدا تسليم شدند و او را به پيشانى در تلّ انداخت، (خوابانيد). راغب گويد اصل تلّ به معنى مكان مرتفع است «تله للجبين» يعنى او را بر تلّ انداخت مثل «تَرَبَّهُ» به معناى او را به خاك انداخت. ولى مجمع البيان و قاموس و اقرب الموارد معناى اوّلى آن را به خاك انداختن گفتهاند، بنابراين معنى «تلّه للجبين» اين است كه او را به پيشانى در زمين انداخت، يا گذاشت ديگر در تلّ خوابانيد، معنى نمىدهد. در صحاح گفته: «تلّه للجبين» يعنى او را به زمين انداخت طبرسى فرموده «تلّه للجبين» يعنى او را بر پيشانى خواباند. پس معناى مصدرى آن انداختن و ساقط كردن و بر زمين زدن است و نيز تلّ آمده و جمع آن تلال است.
در حال بارگیری...
