يس ١١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

تو فقط کسی را انذار می‌کنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد؛ چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده!

|تو فقط كسى را هشدار مى‌دهى كه تابع قرآن باشد و از خداى رحمان در نهان بترسد. پس او را به آمرزش و پاداشى بى‌كران نويد ده
بيم دادن تو، تنها كسى را [سودمند] است كه كتاب حق را پيروى كند و از [خداى‌] رحمان در نهان بترسد. [چنين كسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.
تو تنها کسی را بترسانی و اندرز کنی (و سودمند افتد) که پیرو آیات قرآن شده و از (قهر) خدای مهربان به خلوت و در پنهان می‌ترسد، اینان را به مغفرت خدا و پاداش با لطف و کرم او بشارت ده.
بیم دادنت فقط برای کسی ثمربخش است که از قرآن پیروی کند و در نهان از خدای رحمان بترسد، پس او را به آمرزش و پاداشی نیکو و باارزش مژده ده.
تنها، تو كسى را بيم مى‌دهى كه از قرآن پيروى كند و از خداى رحمان در نهان بترسد. چنين كس را به آمرزش و مزد كرامند مژده بده.
تنها کسی را توانی هشدار داد که از پند [/ کتاب آسمانی‌] پیروی کند و به نادیده از خدای رحمان بهراسد، پس او را به آمرزش و پاداشی ارجمند بشارت ده‌
جز اين نيست كه تو كسى را هشدار و بيم مى‌دهى- بيم‌دادن تو كسى را سود دارد- كه اين ذكر- قرآن- را پيروى كند و از خداى رحمان در نهان بترسد پس او را به آمرزش و مزدى بزرگوارانه نويد ده.
تو تنها کسی را می‌ترسانی (و با بیم دادنت بدو سود می‌رسانی) که از قرآن پیروی کند، و پنهانی از (خداوند) مهربان هراس داشته باشد. چنین کسی را به گذشت و پاداش ارزشمندی مژده بده.
تو تنها کسی را هشدار می‌دهی که این یادواره را پیروی کرد و در پنهانی از خدای رحمانِ پنهان هراسید. پس او را به پوشش و اجری پرکرامت [:بی‌شمار و پدیدار] نوید ده.
جز این نیست که می‌ترسانی آن را که پیروی ذکر کند و بترسد خدای مهربان را به نهان پس مژده ده او را به آمرزشی و مزدی گرامی‌


يس ١٠ آیه ١١ يس ١٢
سوره : سوره يس
نزول : ٥ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّمَا تُنذِرُ مَنْ ...»: تو تنها کسی را بیم خواهی داد. مراد این است که تنها کسی از بیم دادن تو سود می‌برد و از آن استفاده می‌کند که. «بِالْغَیْبِ»: در نهان. در خلوت (نگا: فاطر / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - انذارها و اخطارهاى پیامبر(ص)، تنها در افرادى که آماده پذیرش بودند و مى خواستند از پیروان قرآن و اهل خشیت باشند، مؤثر بود. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن) در آیات گذشته، سخن از گروهى بود که هرگز آمادگى پذیرش ایمان و سخن حق را نداشتند; ولى در این آیه شریفه از گروه دیگرى یاد مى کند که در نقطه مقابل گروه اول قرار دارند که آماده پذیرش کلام حق (قرآن) بوده و از خداى رحمان مى ترسند. گفتنى است مقصود از «ذکر» - طبق نظر بیش تر مفسران - قرآن است.

۲ - آمادگى براى ایمان به قرآن و برخوردارى از روح خشیت، از زمینه هاى لازم براى تأثیرپذیرى از انذارها و اخطارهاى الهى (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن)

۳ - تأثیر انذارها و اخطارهاى به حقّ، در گرو وجود شایستگى ها و زمینه هاى لازم براى پذیرش آن در نهاد آدمى است. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن)

۴ - «ذکر» از نام هاى قرآن است. (من اتّبع الذکر)

۵ - قرآن، عامل یادآورى دانستنى هاى فراموش شده و بیدارگر فطرت خفته انسان ها است. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر) «ذکر» به معناى استحضار و یادآورى اندوخته ها و دانستنى ها است. توصیف قرآن به «ذکر» مى تواند بدین جهت باشد که این کتاب، یادآور دانستنى هاى فراموش شده است و یا بیدارگر فطرت خفته انسان هایى است که از دانسته هاى فطرى خود غافل اند.

۶ - لزوم پیروى از تعالیم قرآن (إنّما تنذر من اتّبع الذکر) برداشت یاد شده، از آمدن قید «اتّباع» به دست مى آید.

۷ - ارزشمندى و برترى ترس از خدا و دورى از گناه در خلوت، بر ترس و تحفظ از نافرمانى خدا در انظار دیگران (و خشى الرحمن بالغیب) برداشت یاد شده، از مقید شدن ترس از خدا به «غیب» (نهان) به دست مى آید.

۸ - لزوم وجود خوف و رجا و بیم و امید در جان آدمى (و خشى الرحمن بالغیب) از توأم شدن ترس از خدا با صفت رحمانیت خدا - که مظهر لطف و مهربانى او است - برداشت یاد شده به دست مى آید.

۹ - «رحمان» از اوصاف خداوند است. (و خشى الرحمن)

۱۰ - عظمت و برجستگى صفت رحمانیت خداوند (و خشى الرحمن) یادکرد صفت «رحمانیت» خدا از میان دیگر اوصاف الهى، مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.

۱۱ - پیامبر(ص) مأمور بشارت دادن پیروان قرآن و خداترسان به مغفرت و اجر ارزشمند و پربهاى الهى (من اتّبع الذکر و خشى الرحمن بالغیب فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

۱۲ - آمرزش و اجر ارزشمند و پربها، پاداش پیروان قرآن و خداترسان (من اتّبع الذکر و خشى الرحمن بالغیب فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

۱۳ - انذار و بشارت، از روش هاى تبلیغى - هدایتى پیامبراسلام(ص) (إنّما تنذر من اتّبع الذکر ... فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: رحمان ۹
  • امیدوارى: اهمیت امیدوارى ۸
  • انذار: شرایط تأثیر انذار ۳
  • ایمان: آثار ایمان به قرآن ۲
  • بشارت: بشارت آمرزش ۱۱; بشارت پاداش ۱۱
  • پاداش: مراتب پاداش ۱۱
  • تبلیغ: انذار در تبلیغ ۱۳
  • تذکر: عوامل تذکر ۵
  • ترس: اهمیت ترس ۸
  • خدا: خشیت از خدا ۱; رحمانیت خدا ۱۰; زمینه تأثیر انذارهاى خدا ۲
  • خشیت: آثار خشیت ۲; آمرزش اهل خشیت ۱۲; ارزش خشیت در خلوت ۷; ارزش خلاص در خشیت ۷; بشارت به اهل خشیت ۱۱; پاداش اهل خشیت ۱۲; هدایت پذیرى اهل خشیت ۱
  • ذکر :۴
  • صلاحیت: آثار صلاحیت ۳
  • فطرت: عوامل تنبه فطرت ۵
  • قرآن: آمرزش پیروان قرآن ۱۲; بشارت به پیروان قرآن ۱۱; پاداش پیروان قرآن ۱۲; پیروى از قرآن ۶; نامهاى قرآن ۴; نقش قرآن ۵; هدایت پذیرى پیروان قرآن ۱
  • گناه: ارزش ترک گناه در خلوت ۷
  • محمد(ص): آثار انذارهاى محمد(ص) ۱; انذارهاى محمد(ص) ۱۳; بشارتهاى محمد(ص) ۱۱; رسالت محمد(ص) ۱۱; روش تبلیغ محمد(ص) ۱۳; هدایتگرى محمد(ص) ۱۳
  • هدایت: روش هدایت ۱۳

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=يس_١١&oldid=115197»