الشعراء ٧٠

إِذْ قَالَ‌ لِأَبِيهِ‌ وَ قَوْمِهِ‌ مَا تَعْبُدُونَ‌

ترجمه

هنگامی که به پدر و قومش گفت: «چه چیز را می‌پرستید؟!»

|آن‌گاه كه به پدر خود و قومش گفت: چه مى‌پرستيد

آنگاه كه به پدر خود و قومش گفت: «چه مى‌پرستيد؟»

هنگامی که با پدر (یعنی عمو، زیرا پدران پیغمبران همه موحّدند) و با قومش گفت: شما چه معبودی را می‌پرستید؟

هنگامی که به پدرش وقومش گفت: چه چیز را می پرستید؟

آنگاه كه به پدر و قوم خود گفت: چه مى‌پرستيد؟

چنین بود که به پدرش و قومش گفت که شما چه می‌پرستید؟

آنگاه كه به پدر خويش- آزر، سرپرست خويش- و قوم خود گفت: چه مى‌پرستيد؟

هنگامی که به پدرش (آزر) و قوم (بت‌پرست) خود گفت: چه چیز را پرستش می‌کنید؟ (چیزهائی را که می‌پرستید، کی شایسته‌ی پرستش می‌باشند؟).

چون به پدر (تربیتی)اش و قومش گفت: «چه (چیزی را) می‌پرستید؟»

هنگامی که گفت به پدر خویش و قومش چه می‌پرستید

الشعراء ٦٩	آیه ٧٠	الشعراء ٧١
سوره : سوره الشعراء نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٧ تعداد حروف :

تفسیر

• آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
• سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
• توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
• اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
• ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
• اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
• وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
• مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
• مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
• بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
• وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
• فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
• بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
• دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
• بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
• دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
• آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
• سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
• توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
• اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
• ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
• اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
• وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
• مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
• مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
• بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
• وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
• فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
• بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
• دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
• بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
• دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - پرسش ابراهیم(ع) از پدر خود و قومش، درباره آنچه مورد پرستش قرار داده بودند. (إذ قال لأبیه و قومه ما تعبدون)

۲ - اهتمام ابراهیم(ع) براى به اندیشه واداشتن مردم شرک پیشه عصر خویش درباره حقیقت معبودهاى شان (إذ قال ... ما تعبدون) استفهام در «ماتعبدون» استفهام حقیقى نیست; زیرا ابراهیم(ع) مى دید که آنان بت مى پرستند. بنابراین پرسش یاد شده بدان منظور بوده است که افکار آنان را برآشوبد و به اندیشیدن درباره آنچه مى پرستند وادارد.

۳ - ایجاد سؤال در مردم نسبت به باورهاى آنان، روش ابراهیم(ع) در یاد کرد بطلان عقاید ایشان (إذ قال لأبیه و قومه ما تعبدون)

۴ - رشد ابراهیم(ع) در محیط غیر شرک و مواجهه او با محیط شرک آلود، امرى سؤال انگیز براى وى (إذ قال لأبیه و قومه ما تعبدون) برداشت یاد شده بدان احتمال است که پرسش ابراهیم(ع)، پرسشى طبیعى و برخاسته از فطرت توحیدى وى بود و نه تدبیرى در جهت طرح مسائل توحیدى با مردم. بر این اساس روشن مى شود که آن حضرت در محیطى غیر شرک مى زیسته است از این رو با مشاهده بت پرستى مردم، شگفت زده شد و از آن کار استفسار نمود.

موضوعات مرتبط

• آزر: پرسش از آزر ۱; معبود آزر ۱
• ابراهیم(ع): پرسش ابراهیم(ع) ۱; فلسفه پرسش ابراهیم(ع) ۴; مکان رشد ابراهیم(ع) ۴
• انسان: اهمیت تنبه انسان ها ۲
• پرسش: فواید پرسش ۳
• تفکر: اهمیت تفکر در معبود ۲
• تنبه: روش تنبه ۳
• عقیده: پرسش از عقیده ۳; روش تصحیح عقیده ۳
• قوم ابراهیم: پرسش از قوم ابراهیم ۱; معبود قوم ابراهیم ۱