لُحُومُهَا
ریشه کلمه
قاموس قرآن
گوشت. [فاطر:12]. و از هردو گوشت تازه مىخوريد. جمع آن لحوم است [حج:37]. و نيز لحام و لحمان آمده ولى در قرآن يافته نيست. ازجمله گوشتهاى حرام در قرآن گوشت خوك است [نحل:115]. * [حجرات:12]. در اين آيه روشن شده كه غيبت به حكم خوردن گوشت مرده برادر است، تشبيه به مرده ظاهرا از جهت غياب طرف و تشبيه به خوردن گوشتش به نظر مىآيد براى آن است كه احترام مغتاب و مورد اطمينان بودنش را از بين مىبرد گويى گوشت او را خورده وفقط استخوان را از او باقى گذاشته است. به موجب اخبار، واقعيت غيبت همين است و درآخرت نيز به همان شكل مجسم خواهد شد در مستدرك كتاب حج باب غيبت از قطب راوندى نقل شده: رسول خدا«صلى الله عليه واله» در شب معراج قومى را ديد كه جيفهها مىخورند فرمود: اى جبرئيل اينها كدام كسانند؟ گفت: آنانكه گوشتهاى مردم را مى خورند. در مجمع و جوامع الجامع روايت شده: ابوبكر و عمر، سلمان را محضر رسول خدا«صلى الله عليه و آله» فرستادند تا طعامى بياورد حضرت بخازنش اسامه حواله كرد، اسامه گفت: چيزى در اختيار من نيست. سلمان پيش آن دو برگشت، گفتند: اسامه بخل كرده و اگر سلمان را به چاه پر آبى بفرستيم آبش فرورود. چون ابوبكر و عمر نزد آنحضرت آمدند فرمود: چراى سبزى گوشت را دهان شما مىبينم؟ گفتند: يارسول الله ما امروز گوشت نخوردهايم! فرمود: گوشت سلمان و اسامه را مىخورديد پس آيه فوق نازل شد. نظير اين روايت بدو طريق از درّمنثور در الميزان نقل شده است.
