حَفَدَة
«حَفَدَة» جمع «حافد» در اصل به معناى کسى است که بدون انتظار پاداش، با سرعت همکارى مى کند، ولى در آیه مورد بحث، به عقیده بسیارى از مفسران، منظور نوه ها است و بعضى خصوص نوه هاى دخترى را گفته اند. بعضى دیگر معتقدند که «حَفَدَه» به فرزندان بزرگ که مى توانند کمک و همکارى کنند اطلاق شده است. و بعضى آن را هرگونه معاون و کمک کار را اعم از فرزندان و غیر فرزندان دانسته اند.
ریشه کلمه
- حفد (۱ بار)
قاموس قرآن
سرعت در عمل و خدمت. طبرسى فرمايد: اصل حفد سرعت در كار است در دعا آمده «اللّهُمَّ اِلَيْكَ نَسْعى و نَحْفَدُ»: خدايا به سوى تو سعى و سرعت مىكنيم. باعوان و ياران حفده گويند زيرا كه در پيروى و طاعت سرعت به خرج مىدهند. [نحل:72] حفده جمع حافذ به معنى خدمتكار است يعنى: خدا به شما از زنانتان فرزندان و خدمتكاران عطا كرده است اين خدمتكاران از فرزندان اند چون فرموده«مِنْ اَزْواجِكُم» و چون حافذ به معنى فرزند فرزند (نوه) نيز آمده شايد مراد از حفده نوهها باشد. اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است .
