أَمَانَاتِکُم
«امانت» از مادّه «أمْن» گر چه معمولاً به امانت هاى مالى گفته مى شود، ولى در منطق قرآن مفهوم وسیعى دارد که تمام شئون زندگى اجتماعى، سیاسى و اخلاقى را در بر مى گیرد. لذا در حدیث وارد شده است که أَلْمَجالِسُ بِالْاَمَانَةِ: «گفتگوهایى که در جلسات خصوصى مى شود امانت است». و در حدیث دیگرى مى خوانیم: إِذا حَدَّثَ الرَّجُلُ بِحَدِیْث ثُمَّ الْتَفَتَ فَهُوَ أَمَانَةٌ: «هنگامى که کسى براى دیگرى سخنى نقل کند سپس به اطراف خود بنگرد (که آیا کسى آن را شنید یا نه) این سخن امانت است». از اینرو آب و خاک اسلام در دست مسلمانان امانت الهى است، فرزندان آنها امانت هستند، و از همه بالاتر قرآن مجید و تعلیماتش امانت بزرگ پروردگار محسوب مى شود. بعضى گفته اند که امانت خدا آئین اوست، امانت پیامبر سنّت اوست و امانت مؤمنان اموال و اسرار آنها مى باشد; ولى امانت در آیه فوق همه را شامل مى شود.
ریشه کلمه
