بِظَلاّم
«ظلاّم» از مادّه «ظُلْم»، صیغه مبالغه و به معناى بسیار ظلم کننده است، انتخاب این کلمه در اینجا با آن که خداوند کمترین ظلمى روا نمى دارد، شاید به خاطر این باشد که اگر او مردم را مجبور به کفر و گناه کند و انگیزه هاى کارهاى زشت را در آنان بیافریند و سپس آنها را به جرم اعمالى که جبراً انجام داده اند کیفر دهد، ظلم کوچکى انجام نداده، بلکه «ظلاّم» خواهد بود!
و ممکن است اشاره به این باشد که مقام علم و قدرت و عدل خداوند، چنان است که اگر ستم کوچکى به کسى کند، بزرگ و بسیار خواهد بود، و مصداق «ظلاّم» خواهد شد، بنابراین او از هر گونه ستمى بر کنار است.
و یا ناظر به کثرت افراد و مصادیق است; چرا که اگر ستم کوچکى به بنده اى کند، افراد شبیه او بسیارند، و مجموعاً ظلم بسیار مى شود. به هر حال، این تعبیر، دلیل بر اختیار و آزادى اراده بندگان است، نه شیطان مجبور است شیطنت کند، نه کافران مجبورند راه کفر و عناد و راه شیطان را پیش گیرند، و نه سرنوشت قطعى و خارج از اراده، براى کسى مقرر شده است.
ریشه کلمه
