تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها

__TOC__

<span id='link226'><span>

==آيات ۲۲ - ۴۰،سوره نحل ==

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۱ </center>

ترجمه آيات

خداى شما خداى يكتاست ، كسانى كه به آخرت ايمان ندارند دلهايشان به انكار (حق ) خو كرده و خودشان مستكبرند (۲۲)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۳ </center>

و مانند سخنان باطل ، و استكبارشان در برابر خدا و استهزاء آيات او و انكار حشر، و نيز متضمن بيان بطلان اين سخنان و تهديد ايشان است به آمدن عذاب دنيوى ، و هشدارشان از عذاب روز مرگ و روز قيامت ، و نيز حقايقى ديگر كه پس از بحث روشن مى گردد.

در تفسير جمله «'''الهكم اله واحد'''» قبلا گفتيم كه نتيجه حجتى است كه در آيات قبلى اقامه شده بود.

<span id='link227'><span>

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۴ </center>

پس اينها كه به روز جزا ايمان ندارند دلهايشان منكر حق است و نسبت به آن عناد و لجاج دارند، و مى خواهند با لجاجت در برابر حق ، خود را بزرگتر از حق جلوه دهند، و بهمين جهت بدون هيچ دليل و حجتى از انقياد در برابر حق سر بر مى تابند.

كلمه «'''لا جرم '''» كلمه اى است مركب از «'''لا'''» و «'''جرم '''» كه در همه احوال به يك صورت استعمال مى شود، و بطورى كه «'''خليل '''» و «'''سيبويه '''» گفته اند معناى تحقيق را افاده مى كند، تعريفهايى هم كه ديگران براى اين كلمه كرده اند، برگشتش به همين تعريف خليل و سيبويه است ، هر چند كه در اصل مركب بودنش اختلاف كرده اند خليل گفته : اين كلمه ، كلمه تحقيقى است كه جز در مورد جواب ، استعمال نمى شود، مثلا شنونده در برابر سخن گوينده اى كه گفته : «'''چنين و چنان كرده اند'''» مى گويند: «'''لا جرم پشيمان خواهند شد'''».

و معناى آيه اين است كه محققا و يا حقا خداى تعالى آنچه را كه ايشان پنهان مى دارند و يا آشكار مى سازند مى داند، و اين تعبير كنايه از تهديد به كيفرى سخت است ، يعنى خدا مى داند كارهايى كه در نهان و آشكار مى كنند، و بزودى آنان را به سزاى اعمالشان مى رساند و در برابر انكار و استكبارشان مؤ اخذه مى فرمايد، زيرا او مستكبرين را دوست نمى دارد.

راغب در مفردات مى گويد «'''سطر'''»، هم به فتحه سين و سكون طاء و هم به فتحه هر دو استعمال مى شود كه هم در كتابت و نوشته به رديف و هم در درختان كاشته شده به رديف ، و هم در مردمى كه به رديف ايستاده باشند بكار مى رود، و جمع آن اسطر و سطور و اسطار مى آيد.

اما در مورد كلمه «'''اساطير'''» در آيه مورد بحث ، مبرد گفته : جمع «'''اسطوره '''» است ، مانند كلمه اراجيح كه جمع ارجوحه و اثافى كه جمع اثفيه و احاديث كه جمع احدوثه است ، و اساطير الاولين به معناى نوشته هائى از دروغ و خرافات است كه اهلش به خيال خود آن را مقدس ‍ مى شمرده اند همچنانكه خداى تعالى بدان اشاره نموده و در نقل كلام كفار فرموده كه : در باره قرآن گفتند: «'''اساطير الاولين اكتتبها فهى تملى عليه بكرة و اصيلا'''» اين بود كلام مبرد، و غير او گفته اند: اساطير جمع اسطار است ، كه گفتيم (اسطار هم ) جمع سطر است ، و بنا به گفته آنان كلمه مذكور جمع الجمع خواهد بود.

و در جمله «'''و اذا قيل لهم ما ذا انزل ربكم '''» ممكن است قائل اين پرسش بعضى از مؤ منين بوده باشند كه از كفار اين سؤ ال را كرده بودند، تا آنان را امتحان كنند، و نظريه آنان را در باره دعوت نبوى استفهام نمايند، و ممكن هم هست گوينده آن بعضى از مشركين بوده باشند، كه به منظور تقليد در آوردن و استهزاء مؤ منين ، اين سؤ ال را از يكديگر كرده باشند، و ممكن هم هست شخص متحيرى كه راستى در حقانيت اين دعوت شك داشته ، اين سؤ ال را كرده باشد، و آيه بعدى و همچنين آيه «'''و قيل للذين اتقوا ما ذا انزل ربكم '''» يكى از دو وجه اخير را تاييد مى كند.

[[رده:تفسیر المیزان]]