۱۶٬۲۸۴
ویرایش
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
<span id='link22'><span> | <span id='link22'><span> | ||
==شرح | ==شرح اولين نماز پيامبر در شب معراج، در روایت امام كاظم «ع» == | ||
و در كتاب علل، به سند خود، از اسحاق ابن عمار روايت كرده كه گفت: | |||
من از حضرت ابى | |||
من از حضرت ابى الحسنف موسى ابن جعفر پرسيدم: چطور شد كه هر يك ركعت نماز داراى يك ركوع و دو سجده شد؟ و با اين كه سجده دو تا است، چرا دو ركعت حساب نمى شود؟ | |||
بعد از | |||
خداى تعالى دستور داد اى | فرمود: حال كه اين مطلب را سؤال كردى، حواست را جمع كن، تا جوابش را خوب بفهمى. اولين نمازى كه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» بجا آورد، نمازى بود كه در آسمان، در برابر پروردگار متعال و در جلوى عرش خداى عزوجل خواند. و شرحش چنين است كه: | ||
وقتى آن جناب را به معراج بردند و آن جناب به پاى عرش الهى رسيد، به او خطاب شد: اى محمّد! به چشمه «صاد» نزديك شو و محل هاى سجده خود را بشوى و پاكيزه كن و براى پروردگارت نماز بخوان! | |||
رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» بدان جا كه خدايش دستور داده بود، نزديك شده و وضو گرفت. وضویى طولانى و سير، آنگاه در برابر پروردگار جبّار تبارك و تعالى بايستاد. خداى تعالى دستور داد تا نماز را افتتاح كند. او نيز (با گفتن اللّه اكبر) نماز را شروع كرد. | |||
دستور رسيد اى محمّد! بخوان: «بِسمِ اللّهِ الرَّحمَنِ الرَّحِيم * الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العَالَمِين» تا آخر سوره. او چنين كرد. دستورش داد تا به اصطلاح، حَسَب و نَسَب خداى را بخواند و بگويد: «بِسمِ اللّهِ الرَّحمَنِ الرَّحِيم* قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ * اللّهُ الصَّمدُ». در اين جا خداى تعالى، از تلقين بقيه سوره باز ايستاد. رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» گفت: «قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ * اللّهُ الصَّمَدُ». | |||
آنگاه خداى تعالى دستورش داد بگويد: «لَم يَلِد وَ لَم يُولَد وَ لَم يَكُن لَهُ كُفُواً أحَد». باز خداى تعالى، از تلقين بقيه باز ايستاد و رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، خودش پس از اتمام سوره گفت: «كَذَلِكَ اللّهُ رَبِّى، كَذَلِكَ اللّهُ رَبِّى». | |||
بعد از آن كه رسول خدا، اين را بگفت، خداى تعالى دستورش داد كه براى پروردگارش ركوع كند. رسول خدا ركوع كرد و دستور داده شد در حال ركوع بگويد: «سُبحَانَ رَبِّىَ العَظِيمِ وَ بِحَمدِهِ». رسول خدا، سه بار اين ذكر را گفت. دستور آمد سر از ركوع بردارد. رسول خدا سر برداشته، در برابر پروردگار متعال ايستاد. دستور آمد كه اى محمّد! سجده كن براى پروردگارت. رسول خدا با صورت به سجده افتاد. | |||
دستور آمد بگو: «سُبحَانَ رَبِّىَ الأعلَى وَ بِحَمدِهِ». او اين ذكر را هم سه بار تكرار كرد. دستور رسيد بنشيند. رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» نشست. جلالت پروردگار جلّ جلاله را متذكر گشته، بى اختيار و بدون اين كه دستور داشته باشد، به سجده افتاد و مجددا سه بار تسبيح گفت. خداى تعالى دستور داد برخيزد. آن جناب تمام قامت برخاست، و در برخاستن، آن جلالتى كه از پروردگار خود بايد مشاهده كند، نديد. | |||
خداى تعالى دستور داد: اى محمّد! بخوان همان طور كه در ركعت اول خواندى. آن جناب انجام داده، بعد از آن كه يكباره سجده كرد، نشست، باز متذكر جلال پروردگار تبارك و تعالى گشته، بى اختيار به سجده افتاد، بدون اين كه دستور داشته باشد. | |||
بعد از تسبيح، دستور رسيد كه سر بردار، خداوند تو را ثابت قدم كند و گواهى ده كه معبودى نيست به غير از خدا، و اين كه محمّد، فرستاده خداست و قيامت آمدنى است و شكى در آن نيست و اين كه خداوند همه مُردگان را زنده مى كند و بگو: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيتَ وَ بَارَكتَ وَ تَرَحَّمتَ عَلَى إبرَاهِيمَ وَ آل إبرَاهِيمَ إنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ اللَّهُمَّ تَقَبَّل شَفَاعَتَهُ فِى أُمَّتِهِ وَ ارفَع دَرَجَتَهُ». رسول خدا همه اين ها را گفت. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۳۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۳۲ </center> | ||
خداى تعالى فرمود اى | خداى تعالى فرمود: اى محمّد! رسول خدا، روى خود به سوى پروردگارش نموده (و از ادب)، سر به زير افكند و گفت: «السَّلَامُ عَلَيكَ». پس خداى جبّار جلّ جلاله، جوابش داد و گفت: «وَ عَلَيكَ السَّلَامُ يَا مُحَمّد»، به نعمت من نيرو بر طاعتم يافتى و به عصمتم، تو را پيغمبر و حبيب خود كردم. | ||
امام ابوالحسن | |||
پرسيدم فدايت شوم آن | امام ابوالحسن «عليه السلام» سپس فرمود: نمازى كه خداى تعالى دستور داد، دو ركعت بود و دو سجده داشت، و او، همان طور كه برايت گفتم، در هر ركعت، دو سجده به جا آورد و مشاهده عظمت پروردگارش، او را بى اختيار به تكرار سجده واداشت. خداى تعالى هم، همان دو سجده را واجب كرد. | ||
پرسيدم: فدايت شوم آن «صاد» كه رسول خدا مأمور شد از آن غسل كند، چه بود؟ | |||
فرمود: چشمه ای است كه از يكى از اركان عرش مى جوشد و آن را «آب حيات» مى گويند و همان است كه خداى تعالى در قرآن، از آن ياد كرده و فرموده: «ص وَ القُرآنِ ذِى الذِّكرِ». و خلاصه دستور اين بود كه از آن چشمه وضوبگيرد و قرائت كند و نماز بخواند. | |||
مؤلف: در اين معنا، روايت ديگرى نيز هست. | |||
<span id='link23'><span> | <span id='link23'><span> | ||
==روايتى كه مى گويد معراج دومرتبه صورت گرفته است == | ==روايتى كه مى گويد معراج دومرتبه صورت گرفته است == | ||
در كافى به سند خود از على بن حمزه روايت كرده كه گفت در حضور حضرت صادق (عليه السلام ) بودم كه ابوبصير از آنجناب پرسيد: فدايت شوم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم ) را چند نوبت به معراج بردند؟ فرمود دونوبت جبرئيل اورا در موقعى برد وبه اوگفت : اينجا باش كه در جائى قرار گرفته اى كه تاكنون نه فرشته اى بدان راه يافته ونه پيغمبرى ، اينجاست كه پروردگارت صلات مى گزارد. پرسيد چگونه صلات مى گزارد؟ گفت : مى گويد: ((سبوح قدوس (( منم پروردگار ملائكه وروح ، رحمتم از غضبم پيشى گرفته است رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) گفت : ((عفوك عفوك (( | در كافى به سند خود از على بن حمزه روايت كرده كه گفت در حضور حضرت صادق (عليه السلام ) بودم كه ابوبصير از آنجناب پرسيد: فدايت شوم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم ) را چند نوبت به معراج بردند؟ فرمود دونوبت جبرئيل اورا در موقعى برد وبه اوگفت : اينجا باش كه در جائى قرار گرفته اى كه تاكنون نه فرشته اى بدان راه يافته ونه پيغمبرى ، اينجاست كه پروردگارت صلات مى گزارد. پرسيد چگونه صلات مى گزارد؟ گفت : مى گويد: ((سبوح قدوس (( منم پروردگار ملائكه وروح ، رحمتم از غضبم پيشى گرفته است رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) گفت : ((عفوك عفوك (( |
ویرایش