۱۶٬۲۸۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
پس به طورى كه ملاحظه مى كنيد، ابن عباس دليل خود را بر اين اساس پايه گذارى كرده كه مراد از «عزم» در آيه شريفه، عزم بر معصيت است و لازمه اش اين است كه نسيان به معناى حقيقی اش باشد. و بنابراين، آدم در حين خوردن از درخت، به ياد عهد نبوده و عزم بر معصيت نداشته. پس پروردگار خود را نافرمانى نكرد. | پس به طورى كه ملاحظه مى كنيد، ابن عباس دليل خود را بر اين اساس پايه گذارى كرده كه مراد از «عزم» در آيه شريفه، عزم بر معصيت است و لازمه اش اين است كه نسيان به معناى حقيقی اش باشد. و بنابراين، آدم در حين خوردن از درخت، به ياد عهد نبوده و عزم بر معصيت نداشته. پس پروردگار خود را نافرمانى نكرد. | ||
و ما در سابق گفتيم كه اين قول با جملۀ «مَا نَهَيكُمَا رَبُّكُمَا عَن هَذِهِ الشَّجَرَةِ إلّا أن تَكُونَا مَلَكَينِ أو تَكُونَا مِنَ الخَالِدِين» نمى سازد. چون از اين آيه بر مى آيد: آدم با توجه به نهى، از درخت خورد تا | و ما در سابق گفتيم كه اين قول با جملۀ «مَا نَهَيكُمَا رَبُّكُمَا عَن هَذِهِ الشَّجَرَةِ إلّا أن تَكُونَا مَلَكَينِ أو تَكُونَا مِنَ الخَالِدِين» نمى سازد. چون از اين آيه بر مى آيد: آدم با توجه به نهى، از درخت خورد تا مَلَك و خالد شود. علاوه بر اين، آيه با اين معنايى كه ابن عباس برايش كرد، با سياق آيات سابق بر آن و نيز آيات بعدى نمى سازد و سزاوار اين است كه كسى مثل ابن عباس را كه آن همه فضل و علم دارد، اجلّ از آن بدانيم، كه چنين قولى را به او نسبت دهيم. | ||
<span id='link238'><span> | <span id='link238'><span> | ||
==روايت خواستگارى اميرمؤمنان«ع» از دختر ابوجهل، قطعا جعلى است == | ==روايت خواستگارى اميرمؤمنان«ع» از دختر ابوجهل، قطعا جعلى است == |
ویرایش