تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها

بعضى از مفسران گفته اند: اين آيه مطلبى جديد را بيان مى كند. مى خواهد انصار را كه از «فِئ» سهم نخواستند مدح فرمايد، تا دلگرم شوند. و جملۀ «الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّار» مبتدا است و خبر آن، جملۀ «يُحِبُّونَُ» مى باشد. و منظور از اين كسان، همان انصارند. و مراد از «تَبَوّى دار»، تعمير خانۀ گِلى نيست، بلكه كنايه است از تعمير بناى مجتمع دينى، به طورى كه همه صاحبان ايمان در آن مجتمع گرد آىند. و كلمۀ «ايمان»، عطف است بر كلمۀ «الدَّار». و منظور از «تَبَوّى ايمان» و تعمير آن، رفع نواقص ايمان از حيث عمل است. چون ايمان، به سوى عمل صالح دعوت مى كند، و اگر جوّ زندگی، جوّى باشد كه صاحب ايمان نتواند عمل صالح كند، چنين ايمانى در حقیقت ناقص است، و وقتى كامل مى شود كه قبلا جوّى درست شده باشد كه هر صاحب ايمانى بتواند دعوت ايمان خود را لبيك گويد، و مانعى بر سرِ راهش نباشد.