الأنعام ١٢٤: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[الطارق ٩ | يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ]] (۰) | [[الطارق ٩ | يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ]] (۰) | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ۴، ص ۴۲۱.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۳۵۱.</ref> | |||
این آیه درباره ولید بن مغیرة آمده كه گفته بود، قسم به خداوند اگر نبوت حق باشد من از محمد بالاترم زیرا سن من از او زیادتر و مال من از او بیشتر است و نیز گویند: درباره ابوجهل بن هشام نازل شده كه گفته بود. بنو عبدمناف در شرافت مزاحم ما شده اند و ما به محمد ایمان نمى‌آوریم و از او متابعت و پیروى نمى‌كنیم تا این كه وحى كه بر او نازل می‌شود به ما هم نازل شود.<ref> تفسیر مجمع البیان.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link238 | آيات ۱۲۷ - ۱۲۲، سوره انعام]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link238 | آيات ۱۲۷ - ۱۲۲، سوره انعام]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link239 | تشبيه ايمان ، به حيات و نور و كفر، به مرگ و تاريكى .]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۷#link239 | تشبيه ايمان ، به حيات و نور و كفر، به مرگ و تاريكى .]] | ||
| خط ۴۲: | خط ۵۳: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۹#link245 | (در ذيل آيات مربوط به حيات و نور شخص مؤ من و شرح صدر...).]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۳۹#link245 | (در ذيل آيات مربوط به حيات و نور شخص مؤ من و شرح صدر...).]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۵_بخش۴۸#link289 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۵_بخش۴۸#link289 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ «124» | |||
و چون آيه و نشانه‌اى (از سوى خدا براى هدايت آنان) نازل شد گفتند: ما هرگز ايمان نمى‌آوريم تا آنكه به ما هم مثل آنچه به فرستادگان خدا داده شد، داده شود، (بگو:) خداوند بهتر مى‌داند كه رسالت خود را كجا (و نزد چه كسى) قرار دهد. به زودى به آنها كه گناه كردند، به سزاى آن مكر و نيرنگ‌ها كه مى‌كردند، خوارى و عذاب سخت از نزد خداوند خواهد رسيد. | |||
===نکته ها=== | |||
در شأن نزول آيه گفته‌اند: وليدبن مغيره، مغز متفكّر كفّار، مى‌گفت: چون سن وثروت من بيش از محمّد صلى الله عليه و آله است، پس بايد به من هم وحى شود. چنين حرفى از ابوجهل هم نقل شده است. | |||
درباره‌ى جمعى از سران كفر كه در جنگ «بدر» كشته شدند، وعده‌ى الهى عملى شد و ذلّت به آنان رسيد. | |||
===پیام ها=== | |||
1- سردمداران قدرتمند، به دليل خود برتربينى، استكبار نموده ودعوت اسلام را نمى‌پذيرند. «قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ» | |||
2- ملاك گزينش‌هاى الهى، علم او به شايستگى‌ها و برتريهاست. «اللَّهُ أَعْلَمُ» | |||
جلد 2 - صفحه 549 | |||
3- نتيجه‌ى استكبار در برابر حقّ، ذلّت و خوارى است. لَنْ نُؤْمِنَ ... سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ (124) | |||
شأن نزول «3»- ابو جهل و تابعان او گفتند: ما با بنى عبد مناف در هر شرفى كه دارند شريكيم. اكنون گويند در ميان ما پيغمبرى است به او وحى مى‌آيد؛ به خدا ما تابع نشويم مگر وحى به ما نازل شود مانند او؛ آيه شريفه نازل شد: | |||
---- | |||
«1» فاطر 43. | |||
«2» قصص آيه 8. | |||
«3» مجمع البيان ج 2 ص 361. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 370 | |||
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ: و چون بيايد كفار قريش را آيتى از قرآن يا معجزه‌اى در اثبات نبوت پيغمبر آخر الزمان صلّى اللّه عليه و آله قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ: گويند بر وجه حسد و عناد ايمان نمى‌آوريم بدين آيه و معجزه حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ: تا وقتى كه عطا شود ما را مثل آنچه داده شده‌اند پيغمبران خدا، يعنى وحى و كتاب به ما نازل شود، چنانچه بديشان نازل شود. در تبيان فرمايد: وليد بن مغيره به حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله گفت: اگر نبوت حق است، من از تو سزاوارترم، زيرا از تو بزرگترم و مالم بيشتر است؛ حق تعالى ردّ او فرمود كه نبوت به كبر سن و كثرت مال نيست، بلكه به فضائل نفسانى است «1» اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ: خداى تعالى داناتر است از غير كجا رسالت را قرار دهد، و كيست كه صلاحيت آن را دارد؛ و پيغمبرى به تمنا نباشد، بلكه به حسب مصلحت و حكمت بود، زيرا پيغمبر داراى صفات خاصه‌اى است كه جز علّام الغيوب كسى نداند، مانند عصمت و غير آن. پس تعيينش از جانب او خواهد بود. بعد از آن بر سبيل تهديد و وعيد، بيان عقاب و عذاب را فرمايد: سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا: زود باشد برسد آن كسانى را كه مجرم شدند به كفر، صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ: خوارى و ذلتى نزد خدا بعد از كبرشان؛ چنانچه مروى است كه روز قيامت، خداوند متكبران را به صورت ذره (مور كوچك) محشور فرمايد كه پايمال اهل محشر شوند. «2» وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ: و عذابى سخت بسبب آنچه مكر مى‌نمودند با مؤمنان. يا به جزاى آنها در دنيا. | |||
تنبيه- آيه شريفه تعريض است به آنكه حصول نبوت و رسالت، لايق قلب سليم باشد، و كسانى كه متصف به صفات رذيله كبر و مكر و حسد و عناد، پس چگونه متعقل باشد نيل به منصب عظمت و مرتبه نبوت، بلكه مناسب اخلاق و احوالشان، دركات جحيم و عذاب اليم است. | |||
---- | |||
«1» مجمع البيان ج 2 ص 361. | |||
«2» بحار الانوار، جلد 73، صفحه 219، حديث 11- اصول كافى، جلد 2، صفحه 311، حديث 11. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 371 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ (124) | |||
ترجمه | |||
و چون آيد ايشانرا آيتى گويند هرگز نگرويم تا آنكه داده شويم مانند آنچه داده شد به پيغمبران خدا خدا داناتر است كه كجا قرار ميدهد رسالتش را زود باشد كه برسد آنانرا كه گناه كردند خوارى‌ء نزد خدا و عذابى سخت بسبب بود نشان كه مكر ميكردند. | |||
تفسير | |||
قمى ره فرموده اين كلام از اكابر نامبرده در آيه سابقه صادر شده است و حاصلش آنستكه گفتند ايمان نمى‌آوريم تا وقتى كه وحى شود بر ما مانند پيغمبران غافل از آنكه رسالت منصب الهى است كه بايد بمحلّ قابل عطا شود و كسى جز خداوند عالم بآن نيست چون پيغمبر بايد معصوم باشد و اطلاع بر عصمت اشخاص براى غير خداوند كه عالم بضمائر است ممكن نيست و بنابر اين كسى جز خداوند عالم بموضع رسالت نيست و اينكه تعبير باعلم شده است كه افعل تفضيل است يا بملاحظه تجريد آن از معنى تفضيل است كه گاهى مجردا استعمال ميشود يا بملاحظه آنستكه چون آنها اين سخن را از راه لجاج و عناد و استكبار ميگفتند خداوند خواسته است جوابى بفرمايد كه مورد قبول آنها باشد و آن آنستكه خداوند بهتر از هر كس ميداند كه بايد بچه كس منصب رسالت را عطا فرمايد تا آنها مدعى نشوند كه ما هم ميدانيم چه كسى قابل رسالت است. | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 378 | |||
در خاتمه تهديد فرموده است آنها را بعذاب خوارى و حقارت نزد خدا در آخرت يا نزد خلق در دنيا باراده الهى و بعذاب آتش شديد قيامت براى معصيت سرّى و كفر باطنى آنها چنانچه قمى ره فرموده است يا براى آنكه بمكر و حيله و جدال و مراء استكبار و استنكاف از قبول حق نمودند چنانچه ظاهر است و بعضى رسالاته بصيغه جمع قرائت نموده‌اند و مفاد آن تفاوتى ندارد و اللّه اعلم. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا جاءَتهُم آيَةٌ قالُوا لَن نُؤمِن‌َ حَتّي نُؤتي مِثل‌َ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللّه‌ِ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجرَمُوا صَغارٌ عِندَ اللّه‌ِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمكُرُون‌َ (124) | |||
و زماني که آمد آنها را آيه و معجزه بدست نبي‌ّ اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم که دليل بارز بر رسالت و صدق دعواي آن بود گفتند اينکه كفار که ما ايمان نميآوريم تا زماني که اقامه معجزه مثل معجزاتي که بر انبياء سلف بود بياورد خداوند بهتر و داناتر است که رسالت را كجا قرار دهد زود باشد که بآنها اصابت كند آنهايي که مخالفت | |||
جلد 7 - صفحه 196 | |||
كردند خفّت و خاري در نزد خداوند و عذاب سختي بسبب آنچه که بودند مكر و حيله ميكردند. | |||
وَ إِذا جاءَتهُم آية آنچه بر خداوند لازم است براي اثبات صدق رسولانش اعطاء دليلي که موجب قطع بصدق او باشد يا باعطاء معجزه و لو يك معجزه باشد که بشر عاجز باشد از اتيان مثل آن يا اخبار النّبي ثابت النبوة يا معصوم ثابت العصمة قالوا كفار و معاندين و متعصبين با اينكه مشاهده كردند براي عذرتراشي و بهانه گيري لَن نُؤمِن‌َ ما اينکه معجزه را نمي‌پذيريم و قبول نميكنيم و ايمان نميآوريم حَتّي نُؤتي مِثل‌َ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللّه‌ِ مثل عصاي موسي و يد و بيضاء او و احياء عيسي اموات را و امثال اينها با اينكه مسلما اگر آنها را هم اقامه كند باز ايمان نميآورند چنانچه بموسي و عيسي هم بسياري ايمان نياوردند. | |||
گليم بخت كسي را که بافتند سياه || بآب زمزم و كوثر سفيد نتوان كرد | |||
اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَهُ معني اينکه نيست که ديگران هم علم دارند ولي خدا اعلم است چنانچه مي‌گويي دين اسلام افضل از اديان باطله است معني اينکه نيست که اديان باطله هم داراي فضل است يا در آيه شريفه أَ فَمَن يَهدِي إِلَي الحَق‌ِّ أَحَق‌ُّ أَن يُتَّبَع‌َ أَمَّن لا يَهِدِّي إِلّا أَن يُهدي يا بگويي علي (ع) احق‌ّ بخلافت است از ابي بكر يا علي عليه السّلام افضل از عمر است بلكه معني اينست که ديگران علم بجعل نبي يا خليفه ندارند. | |||
سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجرَمُوا اشاره باكابر كفار است که علاوه از كفر مجرم هستند که كافر ماجرايي ميكنند و بهانه‌گيري و مانع ديگران ميشوند. | |||
صَغارٌ عِندَ اللّه‌ِ و لو در دنيا بزرگي داشتند در نظر مردم لكن فرداي قيامت از همه كفار خفيف‌تر و ذليل‌تر هستند و هيچگونه احترام ندارند وَ عَذابٌ شَدِيدٌ و لو تمام عذابها شديد است امّا ميان همه آنها عذاب اينها شديدتر است كانّه | |||
جلد 7 - صفحه 197 | |||
سايرين عذاب آنها نسبت بعذاب اينها خفيف است بِما كانُوا يَمكُرُون‌َ اينکه شدت عذاب و اينکه خفت و خواري نزد خدا براي مكر و حيله بازي آنها است که ديگران فريب اينها را ميخورند. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
