۱۶٬۲۷۸
ویرایش
الإسراء ٤٦: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تفسیر
(Edited by QRobot) |
(←تفسیر) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::جَعَلْنَا|جَعَلْنَا]] [[کلمه غیر ربط::جَعَلْنَا| ]] [[شامل این ریشه::جعل| ]][[ریشه غیر ربط::جعل| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این کلمه::قُلُوبِهِم|قُلُوبِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::قُلُوبِهِم| ]] [[شامل این ریشه::قلب| ]][[ریشه غیر ربط::قلب| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::أَکِنّة|أَکِنَّةً]] [[کلمه غیر ربط::أَکِنّة| ]] [[شامل این ریشه::کنن| ]][[ریشه غیر ربط::کنن| ]][[شامل این کلمه::أَن|أَنْ]] [[شامل این ریشه::ان| ]][[شامل این کلمه::يَفْقَهُوه|يَفْقَهُوهُ]] [[کلمه غیر ربط::يَفْقَهُوه| ]] [[شامل این ریشه::فقه| ]][[ریشه غیر ربط::فقه| ]][[شامل این ریشه::ه| ]][[ریشه غیر ربط::ه| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي]] [[شامل این ریشه::فى| ]][[شامل این کلمه::آذَانِهِم|آذَانِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::آذَانِهِم| ]] [[شامل این ریشه::اذن| ]][[ریشه غیر ربط::اذن| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::وَقْرا|وَقْراً]] [[کلمه غیر ربط::وَقْرا| ]] [[شامل این ریشه::وقر| ]][[ریشه غیر ربط::وقر| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::إِذَا|إِذَا]] [[شامل این ریشه::اذا| ]][[شامل این کلمه::ذَکَرْت|ذَکَرْتَ]] [[کلمه غیر ربط::ذَکَرْت| ]] [[شامل این ریشه::ذکر| ]][[ریشه غیر ربط::ذکر| ]][[شامل این کلمه::رَبّک|رَبَّکَ]] [[کلمه غیر ربط::رَبّک| ]] [[شامل این ریشه::ربب| ]][[ریشه غیر ربط::ربب| ]][[شامل این ریشه::ک| ]][[ریشه غیر ربط::ک| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي]] [[شامل این ریشه::فى| ]][[شامل این کلمه::الْقُرْآن|الْقُرْآنِ]] [[کلمه غیر ربط::الْقُرْآن| ]] [[شامل این ریشه::قرآن| ]][[ریشه غیر ربط::قرآن| ]][[شامل این ریشه::قرء| ]][[ریشه غیر ربط::قرء| ]][[شامل این کلمه::وَحْدَه|وَحْدَهُ]] [[کلمه غیر ربط::وَحْدَه| ]] [[شامل این ریشه::ه| ]][[ریشه غیر ربط::ه| ]][[شامل این ریشه::وحد| ]][[ریشه غیر ربط::وحد| ]][[شامل این کلمه::وَلّوْا|وَلَّوْا]] [[کلمه غیر ربط::وَلّوْا| ]] [[شامل این ریشه::ولى| ]][[ریشه غیر ربط::ولى| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این کلمه::أَدْبَارِهِم|أَدْبَارِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::أَدْبَارِهِم| ]] [[شامل این ریشه::دبر| ]][[ریشه غیر ربط::دبر| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::نُفُورا|نُفُوراً]] [[کلمه غیر ربط::نُفُورا| ]] [[شامل این ریشه::نفر| ]][[ریشه غیر ربط::نفر| ]]'''}} | {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::جَعَلْنَا|جَعَلْنَا]] [[کلمه غیر ربط::جَعَلْنَا| ]] [[شامل این ریشه::جعل| ]][[ریشه غیر ربط::جعل| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این کلمه::قُلُوبِهِم|قُلُوبِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::قُلُوبِهِم| ]] [[شامل این ریشه::قلب| ]][[ریشه غیر ربط::قلب| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::أَکِنّة|أَکِنَّةً]] [[کلمه غیر ربط::أَکِنّة| ]] [[شامل این ریشه::کنن| ]][[ریشه غیر ربط::کنن| ]][[شامل این کلمه::أَن|أَنْ]] [[شامل این ریشه::ان| ]][[شامل این کلمه::يَفْقَهُوه|يَفْقَهُوهُ]] [[کلمه غیر ربط::يَفْقَهُوه| ]] [[شامل این ریشه::فقه| ]][[ریشه غیر ربط::فقه| ]][[شامل این ریشه::ه| ]][[ریشه غیر ربط::ه| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي]] [[شامل این ریشه::فى| ]][[شامل این کلمه::آذَانِهِم|آذَانِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::آذَانِهِم| ]] [[شامل این ریشه::اذن| ]][[ریشه غیر ربط::اذن| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::وَقْرا|وَقْراً]] [[کلمه غیر ربط::وَقْرا| ]] [[شامل این ریشه::وقر| ]][[ریشه غیر ربط::وقر| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::إِذَا|إِذَا]] [[شامل این ریشه::اذا| ]][[شامل این کلمه::ذَکَرْت|ذَکَرْتَ]] [[کلمه غیر ربط::ذَکَرْت| ]] [[شامل این ریشه::ذکر| ]][[ریشه غیر ربط::ذکر| ]][[شامل این کلمه::رَبّک|رَبَّکَ]] [[کلمه غیر ربط::رَبّک| ]] [[شامل این ریشه::ربب| ]][[ریشه غیر ربط::ربب| ]][[شامل این ریشه::ک| ]][[ریشه غیر ربط::ک| ]][[شامل این کلمه::فِي|فِي]] [[شامل این ریشه::فى| ]][[شامل این کلمه::الْقُرْآن|الْقُرْآنِ]] [[کلمه غیر ربط::الْقُرْآن| ]] [[شامل این ریشه::قرآن| ]][[ریشه غیر ربط::قرآن| ]][[شامل این ریشه::قرء| ]][[ریشه غیر ربط::قرء| ]][[شامل این کلمه::وَحْدَه|وَحْدَهُ]] [[کلمه غیر ربط::وَحْدَه| ]] [[شامل این ریشه::ه| ]][[ریشه غیر ربط::ه| ]][[شامل این ریشه::وحد| ]][[ریشه غیر ربط::وحد| ]][[شامل این کلمه::وَلّوْا|وَلَّوْا]] [[کلمه غیر ربط::وَلّوْا| ]] [[شامل این ریشه::ولى| ]][[ریشه غیر ربط::ولى| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این کلمه::أَدْبَارِهِم|أَدْبَارِهِمْ]] [[کلمه غیر ربط::أَدْبَارِهِم| ]] [[شامل این ریشه::دبر| ]][[ریشه غیر ربط::دبر| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[ریشه غیر ربط::هم| ]][[شامل این کلمه::نُفُورا|نُفُوراً]] [[کلمه غیر ربط::نُفُورا| ]] [[شامل این ریشه::نفر| ]][[ریشه غیر ربط::نفر| ]]'''}} | ||
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed" | |||
!کپی متن آیه | |||
|- | |||
|وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْراً وَ إِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُوراً | |||
|} | |||
'''ترجمه ''' | '''ترجمه ''' | ||
<tabber> | <tabber> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
|-|صادقی تهرانی=و بر دلهاشان پوششهایی می‌نهیم که آن را نفهمند. و در گوشهایشان سنگینی(ها)یی (قرار می‌دهیم). و هنگامی که پروردگارت را در قرآن به یگانگی‌اش یاد کنی، در حال نفرت (از توحید) پشتشان را بر می‌گردانند. | |-|صادقی تهرانی=و بر دلهاشان پوششهایی می‌نهیم که آن را نفهمند. و در گوشهایشان سنگینی(ها)یی (قرار می‌دهیم). و هنگامی که پروردگارت را در قرآن به یگانگی‌اش یاد کنی، در حال نفرت (از توحید) پشتشان را بر می‌گردانند. | ||
|-|معزی=و نهیم بر دلهای آنان پرده‌هائی از آنکه دریابندش و در گوشهای ایشان سنگینیی و هرگاه یاد کنی پروردگار خویش را در قرآن تنها بازگردند بر پشتهای خویش رمندگان | |-|معزی=و نهیم بر دلهای آنان پرده‌هائی از آنکه دریابندش و در گوشهای ایشان سنگینیی و هرگاه یاد کنی پروردگار خویش را در قرآن تنها بازگردند بر پشتهای خویش رمندگان | ||
|-|</tabber>< | |-|english=<div id="qenag">And We drape veils over their hearts, preventing them from understanding it, and heaviness in their ears. And when you mention your Lord alone in the Quran, they turn their backs in aversion.</div> | ||
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = | |-|</tabber> | ||
<div class="audiotable"> | |||
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/017046.mp3"></sound></div> | |||
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/017046.mp3"></sound></div> | |||
</div> | |||
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::46|٤٦]] | قبلی = الإسراء ٤٥ | بعدی = الإسراء ٤٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::22|٢٢]] | حرف = }} | |||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أکِنَّةً»: جمع کِنان، پرده و پوشش (نگا: أنعام / ). «أن یَفْقَهُوهُ»: تا آن را نفهمند (نگا: أنعام / ). «وَقْراً»: سنگینی (نگا: أنعام / ). «وَحْدَهُ»: تنها و یگانه. حال است (نگا: أعراف / ). «نُفُوراً»: مصدر است و به معنی: گریز. در این صورت مفعول مطلق یا مفعول‌له است. یا این که جمع نافِر است و به معنی: گریزانان. در این صورت، حال بشمار می‌آید. | «أکِنَّةً»: جمع کِنان، پرده و پوشش (نگا: أنعام / ). «أن یَفْقَهُوهُ»: تا آن را نفهمند (نگا: أنعام / ). «وَقْراً»: سنگینی (نگا: أنعام / ). «وَحْدَهُ»: تنها و یگانه. حال است (نگا: أعراف / ). «نُفُوراً»: مصدر است و به معنی: گریز. در این صورت مفعول مطلق یا مفعول‌له است. یا این که جمع نافِر است و به معنی: گریزانان. در این صورت، حال بشمار می‌آید. | ||
| خط ۲۷: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
منصور بن حازم از امام صادق علیه‌السلام روایت کند که پیامبر هنگامى که به نماز مى ایستاد، بسم اللّه الرّحمن الرّحیم را بلند ادا می‌نمود. منافقین که پشت سر او به نماز مى ایستادند. وقتى که صداى بلند پیامبر را به بسم اللّه مى شنیدند از صفوف جماعت خارج می‌شدند تا پیامبر سوره را به پایان برساند سپس به صف جماعت برمى گشتند و به یکدیگر مى گفتند چون محمد خداى خود را دوست می‌دارد، نام او را به صداى بلند می‌خواند سپس این آیه نازل گردید.<ref> تفاسیر عیاشى و برهان.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link95 | آيات ۴۰ - | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link96 | تصريف | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link95 | آيات ۴۰ - ۵۵ سوره إسراء]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link97 | با | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link96 | تصريف و تنوع آیات قرآن، به منظور متذكر شدن شنوندگان]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link98 | احتجاجى با | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link97 | با اين كه ثمره تصريف آيات، ازدياد نفرت كفار بوده، حكمت نزول آيات چه بوده است؟]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link99 | تقرير استدلال بر نفى شرك براى | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link98 | احتجاجى با مشركان، در نفى شريك براى خداوند متعال]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link100 | تسبيح سنگ | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link99 | تقرير استدلال بر نفى شرك براى خدا، به صورت يك قياس استثنایى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link100 | تسبيح سنگ و چوب، به چه معناست؟]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link103 | تسبيح همه موجودات، تسبيح حقيقى و قالى است]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link103 | تسبيح همه | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link104 | وجود موجودات، هم حمد خدا و هم تسبيح اوست]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۲#link104 | وجود | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link106 | وجوه مختلفى كه در معناى «حِجَاباً مَستُوراً» گفته شده است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link108 | پاسخ خداوند، به استبعاد مشركان، نسبت به مسأله معاد]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link106 | وجوه مختلفى كه در معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link109 | امر به خوش زبانى و ادب در کلام و پرهیز از درشتگويى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link110 | سعادت و شقاوت هر كس، بسته به مشيت الهى است كه بر اساس عمل تعيين مى شود]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link108 | پاسخ | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link109 | امر به خوش زبانى | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link110 | سعادت | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link111 | بحث روايتى]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۳#link111 | بحث روايتى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۴#link113 | توضيحى در مورد تسبيح محسوس برخى موجودات كه در پاره اى روايات نقل شده است]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۴#link113 | توضيحى در مورد تسبيح محسوس برخى موجودات كه در پاره اى روايات نقل شده است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۴#link114 | چند روايت درباره | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۳_بخش۱۴#link114 | چند روايت درباره «بِسمِ اللّهِ الرَّحمِان الرَّحِيم»]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link45 | آيه ۴۵ - ۴۸]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link45 | آيه ۴۵ - ۴۸]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link46 | تفسير: ]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link46 | تفسير: ]] | ||
| خط ۶۳: | خط ۷۳: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link53 | ۶ - چرا نسبت مسحور به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى دادند؟]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link53 | ۶ - چرا نسبت مسحور به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى دادند؟]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link54 | ۷ - وحشت مشركان از نداى توحيد]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۲_بخش۴۹#link54 | ۷ - وحشت مشركان از نداى توحيد]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً «46» | |||
و بر دلهاى آنان (كفّار) پوشش‌هايى قرار داديم تا آن را نفهمند ودر گوشهايشان سنگينى (تا حقّ را نشنوند). و چون پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد كنى، آنان پشت كرده و گريزان مى‌شوند. | |||
===نکته ها=== | |||
«أَكِنَّةً» جمع «كنان»، يا «كنّ»، به معناى وسيله‌ى پوشاندن است. «وقر»، به معناى سنگينى در گوش است. شبيه اين آيه در سوره‌هاى ديگر «1» هم آمده است. | |||
بيش از هزار بار در قرآن، از توحيد ياد شده است، ولى متأسّفانه كوردلان از شنيدن آيات توحيد و بهره‌گيرى از آنها محروم و ناراحتند، امّا از شنيدن سخن شرك و ياوه خرسند مى‌شوند. «وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ» «2» امروز نيز هرگاه بحث از توحيد مى‌شود، بعضى متنفّرند، ولى سخن شرقى‌ها وغربى‌ها برايشان جاذبه دارد. | |||
قرآن چنين گروه‌هاى گريزان از حقّ را به الاغ‌هايى تشبيه كرده كه از شيران رم مى‌كنند. | |||
«كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ» «3» | |||
---- | |||
«1». فصّلت، 44؛ انعام، 25؛ كهف، 57. | |||
«2» زمر 45. | |||
«3» مدثر 50. | |||
جلد 5 - صفحه 70 | |||
===پیام ها=== | |||
1- روحِ بسته و دلِ مرده، معارف ناب قرآن را نمى‌پذيرد. «أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ» | |||
2- شنيدن و فهميدن ساده، غير از فهم عميق و لذّت بردن از آن است. «يَفْقَهُوهُ» | |||
3- محروم ماندن از درك معنويّات، نوعى قهر الهى است. «جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ» | |||
4- ياد غير خدا كفر است، ياد خدا و غير خدا شرك، وتنها ياد خداى يكتا توحيد است. ذَكَرْتَ ... وَحْدَهُ | |||
5- توحيد در ربوبيّت، سخت‌ترين چيز براى مشركان است. ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا ... | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً (46) | |||
وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً: و قرار داديم بر دلهاى كفار و منافقين به سبب تمادى در كفر و طغيان، پوششى، أَنْ يَفْقَهُوهُ: از اينكه بفهمند قرآن را. وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً: و در گوشهاى آنها سنگينى از آنكه بشنوند قرآن را. | |||
بيان: چند وجه در اين آيه مى‌باشد: | |||
1- قاضى ابو عاصم عامرى نقل نموده «1» كه حضرت در شب قرائت نماز را بلند مى‌فرمود با اميد آنكه كسى آن را بشنود و بتدبر در معانى آن ايمان آرد. | |||
مشركين چون مى‌شنيدند، اذيت، و حضرت را منع مى‌كردند از جهر خواندن. | |||
خداى تعالى بدين سبب خواب را بر آنها مسلط و در قلبهاى آنها پوششى مقرر تا نفهمند و نشنوند آنرا، و اين قسمت بعد از اتمام حجت و تبليغ و قطع عذر آنها بود. | |||
وجه 2- چون اين كفار در كفر و عناد و لجاج به مرتبه‌اى رسيده بودند كه ابدا فهم در آيات الهى و استماع كلمات سبحانى نمى‌نمودند، مانند كسى شده‌اند كه در قلبش پرده‌اى و در گوشش سنگينى باشد. | |||
وجه 3- تشبيه شده كفرى كه در قلوب كفار است به پوشش مجازا، و | |||
---- | |||
«1» مجمع البيان جلد 3، صفحه 418. | |||
جلد 7 - صفحه 387 | |||
اعراض آنها از تفهم قرآن بثقالت توسعا، زيرا چنانچه با كفر و اعراض، ايمان حاصل نشود، همچنين با پرده قلبى و ثقالت گوشى تصديق واقع نگردد. | |||
وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ: و چون ياد كنى پروردگار خود را. فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ: در قرآن به يگانگى و وحدانيت و ابطال شرك و دوئيت. وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً: اعراض كنند به پشت گردانيدن به حالت گريزان و فرار از شنيدن توحيد. | |||
در كافى شريف «1»- از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم وقتى داخل منزل، و قريش خدمت آن حضرت جمع مى‌شدند، حضرت صداى خود را به بسم اللّه الرحمن الرحيم بلند مى‌فرمود، قريش فرار مى‌نمودند. حق تعالى اين آيه نازل فرمود. | |||
تفسير على بن ابراهيم «2»- حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت نماز را بلند مى‌خواند، و قريش بواسطه حسن صوت آن حضرت، استماع مى‌نمودند. وقتى قرائت بسم اللّه مى‌فرمود فرار مى‌كردند. | |||
ابن عباس گويد: «3» مراد شياطين هستند. چنانچه مضمون روايت است كه كلمه توحيد، شيطان را دور كند. | |||
بنابراين آيه شريفه عام باشد نسبت به شياطين انسى و جنى، كه هر دو از كلمه توحيد دور شوند. منتها، كلمه توحيد شياطين جنى را دور كند، لكن شياطين انسى خود فرار نمايند، و نهايت شقاوت است نفرت از توحيد و حق، و مسلم است دوام چنين امرى سر انجام بدى خواهد داشت. نعوذ باللّه من سوء الخاتمه. | |||
---- | |||
«1» روضه كافى، جلد 8، صفحه 266، حديث 387. | |||
«2» تفسير قمى جلد 2، صفحه 19. | |||
«3» مجمع البيان، جلد 3، صفحه 418. | |||
جلد 7 - صفحه 388 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً (45) وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً (46) نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوى إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَسْحُوراً (47) انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلاً (48) | |||
ترجمه | |||
و چون بخوانى قرآن را قرار دهيم ميان تو و ميان آنانكه ايمان نميآورند بروز باز پسين حجابى پوشيده | |||
و قرار دهيم بر دلهاشان پوششها كه مبادا بفهمند آنرا و در گوشهاشان سنگينى و چون ياد كنى پروردگار خود را در قرآن يكتا بر گردند به پشتهاشان رمندگان | |||
ما داناتريم براهى كه گوش ميدهند بآن راه هنگاميكه گوش ميدهند بجانب تو و هنگاميكه آنها راز گويانند آنگاه كه گويند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرديرا سحر كرده شده | |||
بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت راهى. | |||
تفسير | |||
گفته‌اند وقتى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت قرآن ميفرمود و نماز ميخواند در حول كعبه معظمه جمعى از اهل شرك از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل زن ابو لهب آنحضرت را اذيّت و آزار مينمودند و سنگ ميزدند لذا خداوند | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 364 | |||
حجابى قرار داد بين آنحضرت و آنها كه نه او را مى‌ديدند و نه حجاب را پس آن حجاب هم ساتر بود و هم مستور و بنابراين حاجت نيست كه گفته شود اسم مفعول بمعناى فاعل و داراى ستر است چنانچه گفته شده است و اين از قدرت خداوند عجيب نيست كه مستبعد باشد و بعضى گفته‌اند اين در شب بوده كه صداى حضرت را مى‌شنيدند و نميتوانستند او را پيدا كنند و بعضى حجاب را معنوى و كنايه از بعد آنها از مقام فهم و استماع آيات الهى دانسته‌اند كه عبارت از خذلان و منسوب بخداوند است چنانچه فرموده و قرار داديم بر دلهاشان پوششها كه مانع شود از فهم معانى قرآن و در كوشهاشان سنگينى كه باز دارد آنها را از شنيدن صوت آن بسمع قبول در نتيجه تعصّب و عناد و ترك تفكّر و تدبر خودشان كه مستحق اين عقوبت شدند و شهادت ميدهد باين كورى و كرى باطنى حقيقى ناشى از سوء سريرت و خبث طينت آنها كه چون نام خداوند را پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در قرآن بتنهائى بدون انضمام با سامى معبودهاى باطلشان ميبرد بر ميگردند به پشتهاشان از روى تنفر با آنكه رمندگان باشند چون نفور جمع نافر است و حال از فاعل ولّوا و بعضى آنرا مصدر دانسته‌اند بر خلاف متعارف و گفته‌اند معناى كلام آنستكه نفرت ميكنند نفرت كردنى و اين كاشف از كمال عناد و تنفر آنها از طريق رشاد است و از چند روايت از امام صادق عليه السّلام مستفاد ميشود كه اين تنفر و فرار از اهل شرك و نفاق در وقتى بروز مينمود كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم جهر ببسم اللّه الرّحمن الرّحيم ميفرمود در نماز و غيره در هر حال خداوند داناتر است از هركس حتى از خود كفّار كه بچه سبب و غرض گوش ميدهند بقرآن از لهو و استهزاء و غيرها در وقتى كه گوش ميدهند بقرائت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و در وقتى كه زير گوشى سخن ميگويند با يكديگر هنگاميكه ميگويند متابعت نميكنيد شما مگر مرديرا كه سحر كرده و ديوانه شده و بسى جاى تعجّب است از حال كسانيكه شخص اوّل عالم امكان و عقل كلّ را مسحور و ساحر و كاهن و شاعر و ديوانه خوانند و باينها تشبيه نمايند و براى او اين مثلها را بزنند پس گمراه شوند از دين حقّ و نتوانند راهى بآن براى خودشان تهيه نمايند و بعضى مسحور را بمعناى ساحر دانسته‌اند و اين بعيد است بحسب لفظ و قريب است بحسب معنى و نجوى ظاهرا اسم مصدر است و بر متلبّس اطلاق ميشود خواه مفرد باشد خواه جمع. | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 365 | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ جَعَلنا عَلي قُلُوبِهِم أَكِنَّةً أَن يَفقَهُوه‌ُ وَ فِي آذانِهِم وَقراً وَ إِذا ذَكَرت‌َ رَبَّكَ فِي القُرآن‌ِ وَحدَه‌ُ وَلَّوا عَلي أَدبارِهِم نُفُوراً (46) | |||
و قرار داديم روي قلب‌هاي آنها پوشش‌هايي که درك نمي‌كنند و نميفهمند و در گوش‌هاي آنها پنبه غفلت که گوش فرا نميدهند و تعقل نمي‌كنند بالجمله مفاد اينکه دو آيه شريفه اينكه اشخاصي که قابل هدايت نيستند گوش و چشم و قلب آنها باطنيه و ظاهريه بسته شده. | |||
اما قلب آنها پوشش قساوت و سياهي كفر و عناد روي آن را گرفته نميفهمند که مفاد وَ جَعَلنا عَلي قُلُوبِهِم أَكِنَّةً است و اما گوش آنها را كبر و نخوت و عناد و عصبيت كر كرده گوششان بدهكار اينکه فرمايشات نيست که مفاد وَ فِي آذانِهِم وَقراً است. | |||
و اما چشم آنها بسا خداوند رسول خود را از نظر آنها حفظ مي‌كند چنانچه در موقع هجرة حضرت خاك پاشيد بصورت آنها و فرمود شاهت الوجوه حضرت را نديدند و چشم قلب كور ميشود حق را مشاهده نمي‌كند چنانچه ميفرمايد وَ لَقَد ذَرَأنا لِجَهَنَّم‌َ كَثِيراً مِن‌َ الجِن‌ِّ وَ الإِنس‌ِ لَهُم قُلُوب‌ٌ لا يَفقَهُون‌َ بِها وَ لَهُم أَعيُن‌ٌ لا يُبصِرُون‌َ بِها وَ لَهُم آذان‌ٌ لا يَسمَعُون‌َ بِها أُولئِك‌َ كَالأَنعام‌ِ بَل هُم أَضَل‌ُّ أُولئِك‌َ هُم‌ُ الغافِلُون‌َ اعراف آيه 178. | |||
زيرا انعام و ساير حيوانات و نباتات و جمادات مكرر گفته شده که داراي شعور و معرفت بوحدانيت حقه و نبوت انبياء و امامت ائمه هدي دارند در حد خود و از ذكر خدا غافل نيستند ولي اينها چنان غفلت آنها را گرفته که خدا را هم فراموش كردند. | |||
جلد 12 - صفحه 263 | |||
وَ إِذا ذَكَرت‌َ رَبَّكَ فِي القُرآن‌ِ وَحدَه‌ُ وَلَّوا عَلي أَدبارِهِم نُفُوراً در زماني که ياد كردي پروردگار خود را در قرآن مجيد بوحدانيت و يگانگي پشت كردند و رفتند و متنفر شدند وَ إِذا ذَكَرت‌َ رَبَّكَ فِي القُرآن‌ِ وَحدَه‌ُ ذكر توحيد در قرآن مجيد شايد متجاوز از هزار موضع شده بلكه تمام قرآن بدلالت مطابقي يا التزامي يا اقتضايي دلالت بر وحدانيت حق دارد بلكه تمام موجودات امكان دلالت دارد (دل هر ذره را که بشكافي وحده لا شريك له گويد) و اولين دعوت تمام انبيا دعوت بتوحيد است و حضرت رسالت اولين دعوتش ميفرمود | |||
قولوا لا اله الا اللّه تفلحوا | |||
و مخالف با توحيد فقط مشركين و كفار و بعض فرق مسلمين هستند يا مشرك هستند يا توحيد صفاتي يا افعالي يا نظري را مخالف هستند و اينها يعني مشركين موقعي که آيات توحيد بر آنها قرائت ميشد وَلَّوا عَلي أَدبارِهِم پشت ميكردند و فرار ميكردند چون بطلان آلهه آنها ميشد نفورا و تنفر آنها و اذيتهاي آنها بحضرت رسالت بلكه بساير انبياء سببش همين كلمه بود. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 46)- این آیه اضافه می‌کند: «بر دلهایشان پوششهایی و در گوشهایشان سنگینی» قرار دادیم (وَ جَعَلْنا عَلی قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذانِهِمْ وَقْراً). | |||
و لذا «هنگامی که پروردگارت را در قرآن به یگانگی یاد می‌کنی آنها پشت می‌کنند و رو بر می‌گردانند» (وَ إِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلی أَدْبارِهِمْ نُفُوراً). | |||
راستی چه عجیب است فرار از حق، فرار از سعادت و نجات، و فرار از خوشبختی و پیروزی و فهم و شعور. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۳۰۰: | ||
[[رده:ختم قلب مکذبان آخرت]][[رده:محرومان از درک آیات خدا]][[رده:اهمیت اراده]][[رده:نقش اراده]][[رده:تاریخ صدر اسلام]][[رده:آثار تلاوت بسمله]][[رده:اعراض از توحید]][[رده:اهمیت توحید ربوبى]][[رده:معرضان از توحید]][[رده:آثار حق ناپذیرى]][[رده:مرکز درک حقایق]][[رده:ابزار شناخت]][[رده:علاقه به شرک]][[رده:آثار عدم تعقل در قرآن]][[رده:عوامل مؤثر در فهم قرآن]][[رده:عوامل محرومیت از فهم قرآن]][[رده:محرومان از فهم قرآن]][[رده:مکذبان قرآن]][[رده:مهمترین تعالیم قرآن]][[رده:نقش قلب]][[رده:عوامل محرومیت کافران]][[رده:انگیزه کافران مکه]][[رده:بى منطقى کافران مکه]][[رده:هواپرستى کافران مکه]][[رده:آثار کفر]][[رده:فواید گوش]][[رده:معرضان از محمد]][[رده:اعراض مشرکان]][[رده:دشمنى مشرکان]][[رده:روش برخورد مشرکان]][[رده:مشرکان و توحید]][[رده:مشرکان و توحید ربوبى]][[رده:نشانه هاى عدم تعقل مشرکان]][[رده:آثار ختم قلب مشرکان مکه]][[رده:آثار سنگینى گوش مشرکان مکه]][[رده:انگیزه مشرکان مکه]][[رده:علایق مشرکان مکه]][[رده:محرومیت مشرکان مکه]][[رده:هواپرستى مشرکان مکه]] | [[رده:ختم قلب مکذبان آخرت]][[رده:محرومان از درک آیات خدا]][[رده:اهمیت اراده]][[رده:نقش اراده]][[رده:تاریخ صدر اسلام]][[رده:آثار تلاوت بسمله]][[رده:اعراض از توحید]][[رده:اهمیت توحید ربوبى]][[رده:معرضان از توحید]][[رده:آثار حق ناپذیرى]][[رده:مرکز درک حقایق]][[رده:ابزار شناخت]][[رده:علاقه به شرک]][[رده:آثار عدم تعقل در قرآن]][[رده:عوامل مؤثر در فهم قرآن]][[رده:عوامل محرومیت از فهم قرآن]][[رده:محرومان از فهم قرآن]][[رده:مکذبان قرآن]][[رده:مهمترین تعالیم قرآن]][[رده:نقش قلب]][[رده:عوامل محرومیت کافران]][[رده:انگیزه کافران مکه]][[رده:بى منطقى کافران مکه]][[رده:هواپرستى کافران مکه]][[رده:آثار کفر]][[رده:فواید گوش]][[رده:معرضان از محمد]][[رده:اعراض مشرکان]][[رده:دشمنى مشرکان]][[رده:روش برخورد مشرکان]][[رده:مشرکان و توحید]][[رده:مشرکان و توحید ربوبى]][[رده:نشانه هاى عدم تعقل مشرکان]][[رده:آثار ختم قلب مشرکان مکه]][[رده:آثار سنگینى گوش مشرکان مکه]][[رده:انگیزه مشرکان مکه]][[رده:علایق مشرکان مکه]][[رده:محرومیت مشرکان مکه]][[رده:هواپرستى مشرکان مکه]] | ||
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الإسراء ]] | [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الإسراء ]] | ||
{{#seo: | |||
|title=آیه 46 سوره إسراء | |||
|title_mode=replace | |||
|keywords=آیه 46 سوره إسراء,إسراء 46,وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْراً وَ إِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُوراً,ختم قلب مکذبان آخرت,محرومان از درک آیات خدا,اهمیت اراده,نقش اراده,تاریخ صدر اسلام,آثار تلاوت بسمله,اعراض از توحید,اهمیت توحید ربوبى,معرضان از توحید,آثار حق ناپذیرى,مرکز درک حقایق,ابزار شناخت,علاقه به شرک,آثار عدم تعقل در قرآن,عوامل مؤثر در فهم قرآن,عوامل محرومیت از فهم قرآن,محرومان از فهم قرآن,مکذبان قرآن,مهمترین تعالیم قرآن,نقش قلب,عوامل محرومیت کافران,انگیزه کافران مکه,بى منطقى کافران مکه,هواپرستى کافران مکه,آثار کفر,فواید گوش,معرضان از محمد,اعراض مشرکان,دشمنى مشرکان,روش برخورد مشرکان,مشرکان و توحید,مشرکان و توحید ربوبى,نشانه هاى عدم تعقل مشرکان,آثار ختم قلب مشرکان مکه,آثار سنگینى گوش مشرکان مکه,انگیزه مشرکان مکه,علایق مشرکان مکه,محرومیت مشرکان مکه,هواپرستى مشرکان مکه,آیات قرآن سوره الإسراء | |||
|description=وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْراً وَ إِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُوراً | |||
|image=Wiki_Logo.png | |||
|image_alt=الکتاب | |||
|site_name=الکتاب | |||
}} | |||
