وَبِيلا
از الکتاب
«وَبِیل» از مادّه «وبل» در اصل به معناى باران شدید و سنگین است، سپس به هر چیز شدید و سنگین اطلاق شده، مخصوصاً در مورد مجازات، و در آیه مورد بحث، نیز اشاره به شدت عذاب است که گویى اشخاص را مانند یک باران شدید زیر رگبار خود قرار مى دهد.
ریشه کلمه
- وبل (۸ بار)
قاموس قرآن
اصل وَبْل چنانكه طبرسى فرموده به معنى شدت است، وابِل به معنى باران شديد و تند مىباشد. در مصباح گويد: «وزبَلَ الشَّىْء:اِشْتَّدٌ» وَبيل به معنى شديد است. راغب مىگويد: وَبْل وابِل بارانى است سنگين دانه و به مناسبت سنگينى به كاريكه از ضررش ترسند گويند وَبال. [بقره:265]. مانند باغيكه در بلندى واقع است، باران تندى به آن رسيده و ميوهاش را دوبرابر داده است. وابل سه بار در قرآن مجيد ذكر شده است: [بقره:264-265].
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
