طه ٩٥
| کپی متن آیه |
|---|
| قَالَ فَمَا خَطْبُکَ يَا سَامِرِيُ |
ترجمه
| طه ٩٤ | آیه ٩٥ | طه ٩٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«خَطْب»: امر خطیر. کار خطرناک و عظیم (نگا: یوسف / ، حجر / ).
تفسیر
- آيات ۸۰ - ۹۸ سوره طه
- بيان آيات مربوط به آخرين فصل از داستان موسى «ع»
- معناى آيه: «وَ إنّى لَغَفَّارٌ لِمَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحاً»
- بخش ديگرى از داستان موسى «ع»: رفتن به كوه طور، گوساله پرستى بنی اسرائيل و...
- بازخواست موسى «ع» از سامری، و پاسخ او
- مجازات سنگین حضرت موسى «ع»، براى سامرى
- سرنوشت خداى ساختگى سامرى
- بحث روايتى
- مراد از ولایت اهل بیت «ع»، کدام نوع ولایت است
- روايتى در باره سامرى و گوساله پرستى بنی اسرائيل
- نقد حديث ابن عباس، در بیان جريان سامرى
- روايتى درباره برداشتن خاك از زیر پاى اسب جبرئيل، توسط سامری
- نقد رواياتى كه صداى گوساله سامرى را، مستند به خدا و آزمايش الهى مى دانند
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُّ «95»
(سپس موسى به سامرى) گفت: اى سامرى! (منظور تو از) اين كار (و فتنه‌ى) بزرگ كه كردى چيست؟
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُّ (95)
بعد از ظهور برائت ساحت هارون، خطاب به سامرى نمود:
قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُ: فرمود موسى پس چيست اين كار عظيم تو، يعنى چيست اين امر بزرگى كه احداث نمودى، گوساله ساختى و قوم را از دين حق گمراه نمودى و چه وادار كرد تو را بر آن.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قالُوا ما أَخْلَفْنا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنا وَ لكِنَّا حُمِّلْنا أَوْزاراً مِنْ زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْناها فَكَذلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87) فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلاً جَسَداً لَهُ خُوارٌ فَقالُوا هذا إِلهُكُمْ وَ إِلهُ مُوسى فَنَسِيَ (88) أَ فَلا يَرَوْنَ أَلاَّ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلاً وَ لا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً (89) وَ لَقَدْ قالَ لَهُمْ هارُونُ مِنْ قَبْلُ يا قَوْمِ إِنَّما فُتِنْتُمْ بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي (90) قالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنا مُوسى (91)
قالَ يا هارُونُ ما مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا (92) أَلاَّ تَتَّبِعَنِ أَ فَعَصَيْتَ أَمْرِي (93) قالَ يَا بْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94) قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُّ (95) قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (96)
ترجمه
گفتند تخلّف نكرديم وعده ترا باختيارمان ولى ما بار كرده شديم ببارهاى گران از زيور قوم پس انداختيم آنها را پس همچنين انداخت سامرى
پس بيرون آورد براى آنها گوساله‌اى، كالبدى كه بود مر او را بانگ گوساله پس گفتند اين است خداى شما و خداى موسى پس فراموش كرد
آيا پس نمى‌بينند آنكه بر نميگرداند بسوى آنها سخنى را و مالك نميباشد براى آنها زيانى و نه سودى را
و بتحقيق گفت مر ايشانرا هارون از پيش اى قوم جز اين نيست كه امتحان شديد بآن و همانا پروردگار شما خداى بخشنده است پس پيروى كنيد مرا و اطاعت نمائيد فرمان مرا
گفتند هميشه خواهيم بود بر او مقيمان تا بر گردد بسوى ما موسى
گفت اى هارون چه باز داشت تو را وقتى كه ديدى آنها را كه گمراه شدند
از آنكه متابعت كنى مرا آيا بيرون رفتى از فرمان من
گفت اى پسر مادر من مگير محاسنم و نه سرم را همانا من ترسيدم كه بگوئى جدائى افكندى ميان بنى اسرائيل و مراقبت نكردى سخن مرا
گفت پس چيست اين كار بزرگ تو اى سامرى
گفت بينا شدم بچيزى كه بينا نشدند بآن پس گرفتم مشتى از جاى پاى آن فرستاده پس انداختم آنرا و اين چنين كارى را خوب جلوه داد براى من نفسم.
تفسير
پس از آنكه حضرت موسى بقوم اعتراض فرمود بتقريب مذكور در آيات سابقه آنها در مقام معذرت خواهى عرضه داشتند ما باختيار تام و ميل طبيعى خودمان تخلّف از عهدى كه با شما كرده بوديم ننموديم ولى سامرى ما را فريب داد و بار گرانى بدوش ما گذارد كه زيور و زينتهاى طلاى قبطيانرا كه عاريه نموده بوديم و در وقت بيرون آمدن از مصر براى آنكه متوجّه بعزم حركت ما نشوند مسترد ننموديم در كوره آتش افروخته او انداختيم يا باز يورهائى كه از آنها آب دريا بيرون انداخته بود اين معامله را كرديم براى آنكه از گناه تصرف در آنها فارغ شويم و خود سامرى هم آنچه از آن زيورها داشت در آن گود ريخت پس از مجموع آنها گوساله‌اى كه عبارت از كالبد و جسدى بود داراى صوتى مانند صوت گوساله بيرون آورد براى قوم پس او و كسانيكه بدوا باو گرويده بودند گفتند اين گوساله خداى شما و خداى موسى است و آنهم بصوت خود تصديق مينمود و گفتند موسى فراموش كرد كه خدا اينجا است يا گم كرد راه وصول بحقّ
جلد 3 صفحه 521
را و بطلب او در كوه طور توقف نمود و بعضى گفته‌اند مراد آنستكه سامرى فراموش كرد عهد ايمان بخدا و پيغمبر او را و بنابراين جمله فنسى كلام مستقلى است از خداوند و بنابر قول اوّل جزء مقاله سامرى و اصحاب او است لذا خداوند در مقام ردّ آنها فرموده آيا نمى‌بينند كه اگر از آن گوساله سؤالى نمايند جواب نميدهد و نميتواند بآنها ضررى و نفعى برساند و تفصيل اين واقعه در سوره بقره ذيل آيه و إذ واعدنا موسى گذشت و از سعيد بن جبير نقل شده كه سامرى از اهل كرمان بوده و در بنى اسرائيل نفوذ كلمه داشته و بعضى گفته‌اند از خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال حضرت هارون قبل از مراجعت موسى عليه السّلام از كوه طور قوم را موعظه و نصيحت فرموده بود باين تقريب كه اى قوم من اين امتحان و ابتلائى است از جانب خداوند بسبب گوساله كه از شما شده گول سامرى و اتباع او را نخوريد و گوساله را پرستش ننمائيد خداوند و پروردگار شما همان خداى يكتاى بخشنده مهربان است كه حضرت موسى بشما معرفى كرده و چنانچه عهد كرديد در غيبت برادرم اطاعت و متابعت از من نمائيد ثابت و راسخ باشيد و دين حق را از دست ندهيد آنها در جواب گفتند ما دست از عبادت گوساله بر نميداريم تا موسى بسوى ما مراجعت نمايد و قمّى ره فرموده آنها اراده نمودند هرون را بكشند و او فرار كرد و قوم بكار خود ادامه دادند تا مدّت ميقات كه چهل شب بود بپايان رسيد و چون روز دهم ذو الحجّه شد خداوند الواح تورية را بموسى عليه السّلام عطا فرمود و باو وحى شد كه ما قوم تو را در فتنه انداختيم و سامرى آنها را گمراه كرد و گوساله پرست شدند و آن صداى گوساله كرد حضرت موسى عرض كرد پروردگارا گوساله را سامرى ساخت صدا را كه باو داد فرمود من دادم چون ديدم پشت بمن كردند و رو باو آوردند خواستم فتنه آنها را افزون كنم پس موسى عليه السّلام مراجعت نمود و هرون را مورد عتاب قرار داد و فرمود چه چيز باز داشت تو را چون ديدى قوم گمراه شدند بعبادت گوساله از آنكه متابعت كنى مرا در غضب براى خدا و مقاتله با اهل كفر و ارتداد يا چرا دنبال من نيامدى و مرا از اين واقعه خبردار ننمودى و در هر حال كلمه لا در ألّا زائده است آيا نافرمانى مرا
جلد 3 صفحه 522
نمودى كه گفتم متعصّب در دين و مجاهد در راه حق باش و قمّى ره فرموده كه آنحضرت در اين حال چنان خشمگين شد كه الواح تورية را انداخت و ريش و سر برادر را گرفت و بجانب خود كشيد و كلام مذكور را فرمود و هرون براى تحريك حس عطوفت و مهربانى آنحضرت متذكر نسبت خود شد و عرضه داشت اى پسر مادر من ريش و سر مرا مگير من ترسيدم كه تو بفرمائى چرا جدائى و تفرقه انداختى ميان بنى اسرائيل چون اگر ميخواستم با آنها جنگ كنم يا از آنها كناره‌گيرى نمايم لابد يك دسته با من بودند و يكدسته بر من و قهرا دو دستگى و اختلاف روى ميداد ميان آنها و اگر ميخواستم بشما ملحق شوم و واقعه را عرضه بدارم ترسيدم بگوئى چرا از دستور من كه تو را خليفه قرار دادم و گفتم مشغول باصلاح امور آنها باش تخلّف نمودى چون اصلاح موقوف بود بآنكه در ميانشان باشم و نصيحت و دلالت نمايم و بمدارا رفتار كنم تا شما مراجعت نمائيد و تصميم خودتان را در باره آنها اتخاذ فرمائيد و در علل از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون پرسيدند از آنحضرت كه چرا موسى عليه السّلام سر و ريش برادرش را گرفت و بجانب خود كشيد با آنكه او تقصيرى نكرده بود جواب فرمود براى آنكه او مفارقت از قوم نكرد و ملحق بموسى عليه السّلام نشد ولى اگر از آنها جدا شده بود عذاب نازل ميشد حقير عرض ميكنم شايد مقصود اين باشد كه آنها مستحق عذاب بودند و نبايد مورد ترحّم شوند و حضرت موسى بالطّبع غيور و هارون مترحّم بود پس حضرت موسى روى بسامرى نمود و شديدا او را مورد عتاب قرار داد كه اين چه كارى بود كردى و چه وادار كرد تو را باين امر شنيع او گفت آنروز كه خداوند فرعون و فرعونيان را غرق نمود من در مقدّمه لشگر شما بودم و ديدم و متوجّه شدم كه هر جا مركوب جبرئيل پا ميگذارد زمين در زير پاى او حركت ميكند و كسى متوجّه باين امر نبود من مشتى از خاك زير پاى او برداشتم و نگهداشتم و در جوف گوساله ريختم او زنده شد و صدا كرد و اين عمل را نفس امّاره بسوء من در نظرم جلوه داد كه خوب كارى است و هنرمندى مرا نزد قوم آشكار ميكند و مرتكب شدم و شرح اين قضايا قبلا در سوره بقره و اعراف گذشته است و گفته‌اند تشدّد موسى عليه السّلام بهارون براى تنبه قوم بخطاء خودشان بود و الا او ميدانست كه ساحت هارون منزّه از تقصير است
جلد 3 صفحه 523
و كاملا بوظيفه خود عمل نموده است ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالَ فَما خَطبُك‌َ يا سامِرِيُّ (95) قالَ بَصُرت‌ُ بِما لَم يَبصُرُوا بِهِ فَقَبَضت‌ُ قَبضَةً مِن أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَت لِي نَفسِي (96)
فرمود: بسامري پس چه باعث شد و اينکه امر عظيم را احداث كردي اي سامري گفت: سامري بينا شدم بآنچه که ديگران بينا نشدند باو پس گرفتم يك قبضه خاك از زير قدم فرستاده خدا پس ريختم در گوساله طلا که ساخته بودم و اينکه نحو نفس من مرا وادار كرد و فريب داد مرا از اثر رسول اثر سم‌ّ ماديان جبرئيل بود که مشاهده كرد که حركت دارد برداشت (سؤال) سامري از قوم موسي بود و از دريا گذشته بود و فرعون اينکه طرف دريا بود که جبرئيل آمد مقابل اسب فرعون بشرحي که گذشت كجا دست رسي پيدا كرد بخاك زير سم‌ّ ماديان جبرئيل!
(جواب) ماديان جبرئيل مقابل اسب فرعون همين نحو ميرفت تا آخر دريا و ماديان از دريا خارج شد و اسب فرعون رسيد بما قبل آخر دريا که آب‌ها بهم وصل شد و تمام غرق شدند و بني اسرائيل آمدند كنار دريا تماشا ميكردند اينکه قسمت که ماديان جبرئيل بيرون دريا آمده بود چشم سامري ديد خاك جنبش دارد گفت: بي اثر نيست و اينکه خاك دائما متحرك بود و چون گوساله را ساخت و اينکه خاك را در جوف آن ريخت هواي داخل جوف را بحركت درآورد و چون ميخواست اينکه هوا خارج شود آن صداي خوار از او ظاهر ميشد اينکه وسيله شد براي سامري و آن دعوي را نمود، لذا حضرت موسي عليه السلام.
جلد 13 - صفحه 90
(قالَ فَما خَطبُك‌َ يا سامِرِيُّ) خطب شأن و فعل عظيم را گويند و پرسش موسي نه از اينکه بود که عمل تو چه بوده چون معلوم بود و مشاهد بود سؤال از اينکه بود که چه باعث شد که اينکه فساد عظيم را در بني اسرائيل ايجاد كردي.
(قالَ بَصُرت‌ُ بِما لَم يَبصُرُوا بِهِ) بر حسب اتفاق چشمش افتاد ديد اينکه خاك متحرك است.
(فَقَبَضت‌ُ قَبضَةً مِن أَثَرِ الرَّسُولِ) که شرحش گذشت.
(فَنَبَذتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَت لِي نَفسِي).
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 95)- بعد از پایان گفتگو با برادرش هارون و تبرئه او، به محاکمه سامری پرداخت و «گفت: (این چه کاری بود که تو انجام دادی و) چه چیز انگیزه تو بود ای سامری»؟! (قالَ فَما خَطْبُکَ یا سامِرِیُّ).
نکات آیه
۱ - موسى(ع)، پس از توبیخ بنى اسرائیل و برخورد شدید با هارون(ع) با مشاهده دخالت مستقیم سامرى در گوساله پرستى بنى اسرائیل، به بازخواست و محاکمه او پرداخت. (قال فما خطبک یسمرىّ)
۲ - پرسش از انگیزه و هدف سامرى در ساختن گوساله زرّین و گمراه ساختن مردم، از موارد بازخواست موسى(ع) از سامرى (فما خطبک یسمرىّ ) «خطب» - نزد برخى لغت دانان - به معناى «سبب الأمر» است (لسان العرب). زمخشرى آن را به معناى «طلب» دانسته است. در نتیجه «ماخطبک»; یعنى، سبب کار تو یا مطلوب و خواسته تو چه بوده است؟ معانى «شأن» و «أمر» نیز از جمله معانى ذکر شده براى این کلمه است (قاموس).
۳ - لزوم تحقیق در باره انحرافات فکرى و عقیدتى مردم و شناخت علل و زمینه هاى آن (قال فما خطبک یسمرىّ ) مسلّم است که عمل سامرى، کارى انحرافى، محکوم و مخالف با زیربناى اعتقادى موسى(ع) بوده است; ولى در عین حال آن حضرت با سؤال از کار او، در صدد یافتن انگیزه ها و زمینه هاى آن بود تا با کشف آن، راه را براى ریشه کن ساختن انحرافات هموار سازد.
۴ - موسى(ع)، فردى نترس و داراى اراده اى قوى و همتى والا (قال یقوم ... قال یهرون ... قال فما خطبک یسمرىّ ) موسى(ع)، پس از بازگشت از میقات، یک تنه و با استیضاح رئیس، مرئوس، فرد و گروه، با جوّ حاکم و غالب بر بنى اسرائیل درافتاد و با همه آنان از موضع قدرت سخن گفت. این برخورد، برخاسته از نیرویى وابسته به قدرت لایزال الهى بود.
موضوعات مرتبط
- بنى اسرائیل: تاریخ بنى اسرائیل ۱، ۲; سرزنش بنى اسرائیل ۱; عوامل گمراهى بنى اسرائیل ۲; عوامل گوساله پرستى بنى اسرائیل ۱
- سامرى: اضلال سامرى ۲; انگیزه مجسمه سازى سامرى ۲; قصه سامرى ۱ ، ۲; مؤاخذه سامرى ۱، ۲; نقش سامرى ۱
- گمراهى: ریشه یابى عوامل گمراهى ۳
- موسى(ع): اراده موسى(ع) ۴; روش برخورد موسى(ع) ۱; سرزنشهاى موسى(ع) ۱; شجاعت موسى(ع) ۴; فضایل موسى(ع) ۴; قدرت موسى(ع) ۴; قصه موسى(ع) ۱، ۲; موسى(ع) و هارون(ع) ۱
- هارون(ع): قصه هارون(ع) ۱
منابع
