صَوَامِع
از الکتاب
«صوامع» جمع «صومعه» به معناى مکانى است که معمولاً در بیرون شهرها و دور از جمعیت، براى تارکان دنیا، زهاد و عباد ساخته مى شد که در فارسى به آن «دیر» گویند (باید توجّه داشت «صومعه» در اصل به معناى بنایى است که قسمت بالاى آن به هم پیوسته است، و ظاهراً اشاره به گلدسته هاى چهار پهلوئى بوده که راهبان براى صومعه خود درست مى کردند).
ریشه کلمه
- صمع (۱ بار)
قاموس قرآن
دير. [حج:40]. معنى آيه در «بيع» گذشت. صوامع جمع صومعه، دير راهبان نصارى است كه در صحراها و كوهها ساخته و در آن عزلت گرديده و عبادت مىكردند. در اسلام از آن نهى شده است. راغب گويد: صومعه هر بنائى است كه سقف آن به صورت گنبد پوشيده شود. اين لفظ در قرآن فقط يكبار بكار رفته است. بقيه مطلب در «رهبان» ديده شود.
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...