زَهْرَة
ریشه کلمه
- زهر (۱ بار)
قاموس قرآن
[طه:131]. در مجمع گويد: زهرة الحيوة الدنيا زيباوى آن است و زهرة (به فتح هاء) نيز جايز است و زهرة غنچهاى است كه با صفا نمايد و از آن جهت به هر چيز نورانى زاهر گويد و معنى حديث در وصف حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله وسلم «كانَ اَزْهَرَ اللَّوْن» از آن است يعنى رنگش نورانى بود جوهرى نيز آن را طراوت و زيبائى دنيا گفته. طبرسى فرموده: در آيه مىشود «زهره» حال باشد از «به» و از «ما متعنّابه» يعنى چشم ندوز به اقسام متاعيكه به آنها دادهايم حال آنكه آن رونق دنياست. بيضاوى چند وجه نقل كرده از جمله گويد: زهره منصوب است به فعل محذوف كه «متعنّابه» به آن دلالت دارد. اين معنى در صورتى است كه مراد از ازدواج انواع نعمتها باشد چنانكه طبرسى فرموده و اگر غرض اقسام كفّار باشد چنانكه زمخشرى گفته و الميزان نقل كرده و ضمير «منهم» تأييد مىكند آن وقت معنى عوض مىشود ولى انواع نعمتها بودن بهتر است