روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۷
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود
:
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۸ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۱
و امير المؤمنين عليه السّلام براى رجم شراحه همدانيّه حاضر شد، مردم بسيارى گرد آمده بودند و ازدحام بقسمى بود كه نزديك بود پارهاى پاره ديگر را از فشار هلاك كنند، حضرت چون چنين ديد فرمان داد او را بخانه باز گردانيدند، تا وقتى كه جمعيت متفرّق گشتند و ازدحام فرو نشست، او را بصحن خانه بيرون آوردند، و در خانه را ببستند و او را سنگسار كردند تا جان سپرد، بعد فرمود: در را باز كردند، و مردم وارد شدند و هر كس ميرسيد زبان بلعن مرجوم مىگشود، چون آن حضرت چنين ديد منادى را فرمان داد ندا كند: اى گروه مردم زبان سوء را از اين شخص برگيريد، چرا كه هر كس بر او حدّ الهى جارى شود، همان حدّ كفّاره گناه اوست در دنيا همچنان كه بدهى در برابر بدهى است.