روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح

روي ابان بن عثمان عن عيسي القمي قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَرْمِي بِسَهْمٍ فَلاَ أَدْرِي أَ سَمَّيْتُ أَمْ لَمْ أُسَمِّ فَقَالَ كُلْ وَ لاَ بَأْسَ‏ فَقُلْتُ أَرْمِي فَيَغِيبُ عَنِّي فَأَجِدُ سَهْمِي فِيهِ فَقَالَ كُلْ مَا لَمْ يُؤْكَلْ مِنْهُ‏ وَ إِنْ أُكِلَ مِنْهُ فَلاَ تَأْكُلْ مِنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۵

عيسى بن عبد اللَّه اشعرى قمّى گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: تير را براى شكار كردن از كمان رها كردم و نمى‏دانم بسم اللَّه گفته‏ام يا نگفته‏ام؟ فرمود: بخور اشكالى ندارد (حتّى اگر فراموش كرده باشى)، عرض كردم تير را رها كردم و شكار از نظرم غائب شد سپس آن را يافتم و تير خود را در پيكر او ديدم، فرمود: اگر اثر خوردن حيوانى را در او نمى‏بينى بخور، و چنانچه اثر خوردن در آن ديدى نخور. (زيرا معلوم نيست بدان تير از دنيا رفته يا قدرت فرار از او گرفته شده و درّنده‏اى او را زنده دريده است).