روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۸۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي علي بن رياب عن سليمان بن خالد قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ وَقَعَ لِي عِنْدَهُ مَالٌ فَكَابَرَنِي عَلَيْهِ وَ حَلَفَ ثُمَّ وَقَعَ لَهُ عِنْدِي مَالٌ أَ فَآخُذُهُ مَكَانَ مَالِيَ اَلَّذِي أَخَذَهُ وَ أَحْلِفُ عَلَيْهِ كَمَا صَنَعَ هُوَ فَقَالَ إِنْ خَانَكَ فَلاَ تَخُنْهُ وَ لاَ تَدْخُلْ فِيمَا عِبْتَهُ عَلَيْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۷

سليمان بن خالد گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى مالى از من نزد اوست ولى انكار مى‏كند، سوگندش دادم، قسم ياد كرد، تا اينكه مالى‏ از وى به دست من افتاده است، آيا مى‏توانم آن را به جاى مال خود تصرّف كنم و مانند او قسم ياد نمايم؟ فرمود: اگر او به تو خيانت كرده است تو به او خيانت مكن و در آنچه عيبش مى‏كردى خود نيز وارد مشو.