روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۴۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ النَّهْيِ عَنْ إِحْيَاءِ الْحَقِّ بِشَهَادَاتِ الزُّور

: 

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ عَلَى اَلرَّجُلِ حَقٌّ فَيَجْحَدُ حَقَّهُ وَ يَحْلِفُ أَنْ لَيْسَ لَهُ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ لَيْسَ لِصَاحِبِ اَلْحَقِّ عَلَى حَقِّهِ بَيِّنَةٌ أَ يَجُوزُ لَهُ إِحْيَاءُ حَقِّهِ بِشَهَادَةِ اَلزُّورِ إِذَا خَشِيَ ذَهَابَ حَقِّهِ قَالَ لاَ يَجُوزُ ذَلِكَ لِعِلَّةِ اَلتَّدْلِيسِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۳

از حضرت امام صادق عليه السّلام سؤال شد در مورد مردى كه بر عهده ديگرى حقّى دارد و آن شخص منكر حقّش مى‏باشد و قسم مى‏خورد كه وى از او چيزى طلبكار نيست، و صاحب حقّ هم دليلى در دست ندارد آيا مى‏تواند بخاطر اينكه مى‏ترسد حقّش ضايع شود براى احياء حقّش بشهادت دروغ متوسّل شود؟ امام عليه السّلام فرمود: نمى‏تواند چنين كارى را بكند زيرا اين تدليس (نيرنگ و فريب) است. و اين خبر روايت از يونس بن عبد الرحمن از بعض مشايخش از امام صادق عليه السّلام است‏