روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۷۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي علي بن اسباط عن عمه يعقوب بن سالم قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ تَكُونُ مَعِيَ اَلدَّرَاهِمُ فِيهَا تَمَاثِيلُ وَ أَنَا مُحْرِمٌ فَأَجْعَلُهَا فِي هِمْيَانِي وَ أَشُدُّهُ فِي وَسَطِي قَالَ لاَ بَأْسَ أَ وَ لَيْسَ هِيَ نَفَقَتَكَ وَ عَلَيْهَا اِعْتِمَادُكَ بَعْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۵

و علىّ بن اسباط از عمويش يعقوب بن سالم روايت كرده است كه‏ گفت: به امام صادق عليه السّلام گفتم: درهمهائى با خود دارم كه صورتهائى بر آنها نقش شده است، و اين در حالى است كه من محرمم، پس آنها را در هميان خود ميگذارم، و بر ميان خود مى‏بندم- آيا اين كار جايز است؟- امام فرمود: باكى نيست، آيا نه اينست كه آنها نفقه تو است، و اعتماد تو، بعد از خداى عزّ و جلّ به آنها است؟