روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۶۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سال علي بن يقطين ابا الحسن ع :

عَنْ رَجُلٍ دَفَعَ إِلَى خَمْسَةِ نَفَرٍ حَجَّةً وَاحِدَةً فَقَالَ يَحُجُّ بِهَا بَعْضُهُمْ وَ كُلُّهُمْ شُرَكَاءُ فِي اَلْأَجْرِ فَقَالَ لَهُ لِمَنِ اَلْحَجُّ فَقَالَ لِمَنْ صَلِيَ فِي اَلْحَرِّ وَ اَلْبَرْدِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۱

و علىّ بن يقطين از ابو الحسن عليه السّلام در باره كسى كه يك حجّ را به پنج تن بازگذاشته است سؤال كرد، حضرت فرمود: يكى از ايشان عمل آن حجّ را بجاى مى‏آورد، و همگى ايشان در اجر شريكند، سائل پرسيد كه حجّ از آن كيست؟ امام فرمود: از آن كسى است كه در گرما و سرما متحمّلى رنج آن شده است. پس اگر كسى از ديگرى مالى را بستاند، ولى از جانب او حجّ بجاى نياورد و بميرد، و چيزى از خود باقى نگذارد، پس در صورتى كه اجير خود حجّ كرده باشد، حجّ او را گرفته بصاحب مال مى‏دهند، ولى اگر حجّ بجاى نياورده باشد، ثواب حجّ براى صاحب مال نوشته مى‏شود.