روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۲۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي عن الايمه ع :

أَنَّ اَلْمُتَمَتِّعَ إِذَا وَجَدَ اَلْهَدْيَ وَ لَمْ يَجِدِ اَلثَّمَنَ صَامَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ فِي اَلْحَجِّ يَوْماً قَبْلَ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ وَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ إِذَا رَجَعَ إِلَى أَهْلِهِ‏ تِلْكَ عَشَرَةٌ كََامِلَةٌ لِجَزَاءِ اَلْهَدْيِ فَإِنْ فَاتَهُ صَوْمُ هَذِهِ اَلثَّلاَثَةِ اَلْأَيَّامِ تَسَحَّرَ لَيْلَةَ اَلْحَصْبَةِ وَ هِيَ‏ لَيْلَةُ اَلنَّفْرِ وَ أَصْبَحَ صَائِماً وَ صَامَ يَوْمَيْنِ مِنْ بَعْدُ فَإِنْ فَاتَهُ صَوْمُ هَذِهِ اَلثَّلاَثَةِ اَلْأَيَّامِ حَتَّى يَخْرُجَ وَ لَيْسَ لَهُ مُقَامٌ صَامَ هَذِهِ اَلثَّلاَثَةَ فِي اَلطَّرِيقِ إِنْ شَاءَ وَ إِنْ شَاءَ صَامَ اَلْعَشَرَةَ فِي أَهْلِهِ وَ يَفْصِلُ بَيْنَ اَلثَّلاَثَةِ وَ اَلسَّبْعَةِ بِيَوْمٍ وَ إِنْ شَاءَ صَامَهَا مُتَتَابِعَةً وَ لاَ يَجُوزُ لَهُ أَنْ يَصُومَ‏ أَيَّامَ اَلتَّشْرِيقِ‏ فَإِنَ‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ بَعَثَ‏ بُدَيْلَ بْنَ وَرْقَاءَ اَلْخُزَاعِيَ‏ عَلَى جَمَلٍ أَوْرَقَ‏ فَأَمَرَهُ أَنْ يَتَخَلَّلَ اَلْفَسَاطِيطَ وَ يُنَادِيَ فِي اَلنَّاسِ‏ أَيَّامَ مِنًى‏ أَلاَ لاَ تَصُومُوا فَإِنَّهَا أَيَّامُ أَكْلٍ وَ شُرْبٍ وَ بِعَالٍ‏ وَ مَنْ جَهِلَ صِيَامَ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ فِي اَلْحَجِّ صَامَهَا بِمَكَّةَ إِنْ أَقَامَ جَمَّالُهُ وَ إِنْ لَمْ يُقِمْ صَامَهَا فِي اَلطَّرِيقِ أَوْ بِالْمَدِينَةِ إِنْ شَاءَ فَإِذَا رَجَعَ إِلَى أَهْلِهِ صَامَ اَلسَّبْعَةَ اَلْأَيَّامِ‏ فَإِذَا مَاتَ قَبْلَ أَنْ يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ وَ يَصُومَ اَلسَّبْعَةَ فَلَيْسَ عَلَى وَلِيِّهِ اَلْقَضَاءُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۷

از ائمّه- عليهم السّلام- روايت شده است كه انجام دهنده حجّ تمتّع چون هدى را بيابد و قيمت آن را نيابد سه روز در ايّام حجّ روزه ميدارد: روزى پيش از ترويه، و روز ترويه و روز عرفه، و هفت روز نيز بهنگام بازگشت بشهر و ديار و قوم و تبارش، اين يك دهه كامل است كه بعنوان جزاى هدى انجام ميگيرد، پس اگر روزه اين سه روز از او فوت شود، شب حصبه را سحرى ميخورد، يا در سحرگاه خارج مى‏شود- تا روزه آن روز برايش جايز باشد- و شب حصبه شب كوچ كردن از منى است، و او شب را به روزه بصبح مى‏آورد، و دو روز بعد را نيز روزه ميدارد. پس اگر روزه اين سه روز نيز از او فوت شود، تا بيرون رود، و فرصت اقامتى برايش نماند، اگر بخواهد اين سه روز روزه را در راه انجام ميدهد، و الّا تمام ده روز را در خانه و ميان خانواده‏اش بجا مى‏آورد، و ميان سه روز اوّل و هفت روز بعد يك روز فاصله مى‏افكند، و اگر بخواهد هر ده روز را پياپى روزه ميدارد. و روزه گرفتن ايّام تشريق براى او جايز نيست، زيرا پيمبر (ص) بديل بن ورقاء خزاعى را بر فراز جهاز شترى خاكسترى رنگ فرستاد- و مأمور ساخت تا در خلال- خيمه‏ها روان شود، و در ايّام منى ميان مردم بانگ برآورد كه: ألا، روزه مداريد، زيرا كه اين ايّام وقت خوردن و نوشيدن و نكاح و ملاعبه همسرانست. و كسى كه نسبت بحكم روزه داشتن آن سه روز در ايّام حجّ جاهل بود، در صورتى كه شتردارش توقّف كند سه روز در مكّه روزه ميدارد، و اگر شتردار توقّف نكرد وى اگر بخواهد آن روزه‏ها را در راه ميگيرد، و يا در مدينه به انجام آن قيام ميكند، و چون بخانواده‏اش بازگشت هفت روز ديگر را روزه ميدارد. پس هر گاه قبل از آنكه بخانه و خانواده‏اش بازگردد، و روزه‏هاى هفتگانه را انجام دهد، وفات يافت، ولىّ او قضاى آن را بر ذمّه ندارد.