روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ جَهِلَ أَنْ يُقَصِّرَ مِنْ شَعْرِهِ أَوْ يَحْلِقَهُ حَتَّى اِرْتَحَلَ مِنْ‏ مِنًى‏ قَالَ فَلْيَرْجِعْ إِلَى‏ مِنًى‏ حَتَّى يُلْقِيَ شَعْرَهُ بِهَا حَلْقاً كَانَ أَوْ تَقْصِيراً وَ عَلَى اَلصَّرُورَةِ اَلْحَلْقُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۵

علىّ بن ابى حمزه از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه نسبت بحكم كوتاه كردن مو يا تراشيدن آن جاهل بود تا از منى كوچ كرد. امام فرمود: بنا بر اين ميبايد بمنى بازگردد، تا چيزى از موى خود را بوسيله كوتاه كردن يا تراشيدن در آنجا بيفكند، و صروره (بار اوّل) مكلّف بتراشيدن است. و روايت شده است كه او سر خود را در مكّه ميتراشد، و مويش را بمنى حمل ميكند.