روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۶۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي صفوان بن يحيي عن هيثم التميمي قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ كَانَتْ مَعَهُ صَاحِبَتُهُ لاَ تَسْتَطِيعُ اَلْقِيَامَ عَلَى رِجْلِهَا فَحَمَلَهَا زَوْجُهَا فِي مَحْمِلٍ فَطَافَ بِهَا طَوَافَ اَلْفَرِيضَةِ بِالْبَيْتِ‏ وَ بِالصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ أَ يُجْزِيهِ ذَلِكَ اَلطَّوَافُ عَنْ نَفْسِهِ طَوَافُهُ بِهَا فَقَالَ إِيهاً وَ اَللَّهِ إِذاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹۹

و صفوان بن يحيى از هيثم تيمىّ روايت كرده است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه: مردى همسرش را كه قدرت ايستادن روى پاى خود ندارد، بهمراه داشته، و از اين رو او را در محملى حمل كرده، و به نيت طواف واجب پيرامون بيت طواف داده، و بسعى بين صفا و مروه برده. در اين صورت آيا اين طواف و سعى براى آن مرد نيز كفايت ميكند؟ امام فرمود: آرى، بخدا قسم او را كفايت ميكند.