روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۳۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء

و سال ابو بصير ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلرَّعْدِ أَيَّ شَيْ‏ءٍ يَقُولُ قَالَ إِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ فِي اَلْإِبِلِ فَيَزْجُرُهَا هَايْ هَايْ كَهَيْئَةِ ذَلِكَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا حَالُ اَلْبَرْقِ فَقَالَ تِلْكَ مَخَارِيقُ اَلْمَلاَئِكَةِ تَضْرِبُ اَلسَّحَابَ فَيَسُوقُهُ إِلَى‏ اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِي قَضَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ اَلْمَطَرَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۱

ابو بصير از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد در مورد صداى رعد كه چه ميگويد، آن حضرت فرمود: آواى رعد همچون فريادى است كه چوپانان و شتربانان براى راندن و بازداشتن شتران بصورت هاى هاى از گلو خارج مى‏كنند، ابو بصير گويد: عرض كردم: فدايت گردم برق چه حالتى دارد؟ فرمود: برق بمنزله تسمه و دوال فرشتگان است كه با آن ابرها را ميزنند و ميرانند بجائى كه خداوند عزّ و جلّ مقدّر فرموده تا باران در آنجا فرو بارد.

                       م