روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ قَضَاءِ صَلَاةِ اللَّيْل

و روي عن مرازم بن حكيم الازدي انه قال :

كُنْتُ مَرِضْتُ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ لَمْ أُصَلِّ نَافِلَةً فِيهَا فَقُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي مَرِضْتُ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ لَمْ أُصَلِّ نَافِلَةً فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْكَ قَضَاءٌ إِنَّ اَلْمَرِيضَ لَيْسَ كَالصَّحِيحِ كُلُّ مَا غَلَبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فَاللَّهُ أَوْلَى بِالْعُذْرِ فِيهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۲

و از مرازم بن حكيم أزدى روايت كرده‏اند كه گفت: من مدّت چهار ماه بيمار بودم و در اين مدّت نماز نافله نخواندم، پس به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: من چهار ماه بيمار بودم و هيچ نماز نافله در آن مدّت نخواندم، چه كنم؟ آن حضرت فرمود: قضا نافله‏ها بر تو واجب نيست زيرا بيمار مانند شخص تندرست نيست (و تكليفش نيز متفاوت است) هر چه را يا در هر مورد كه اراده خداوند بر بنده غلبه داشته و اختيار بنده را سلب نموده باشد پس خداوند خود در آن مورد سزاوارتر است كه عذر پذير باشد.