روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْخَوْفِ وَ الْمُطَارَدَةِ وَ الْمُوَاقَفَةِ وَ الْمُسَايَفَة

و قال ع :

فَاتَ‏ اَلنَّاسَ مَعَ‏ عَلِيٍّ ع‏ يَوْمَ صِفِّينَ‏ صَلاَةُ اَلظُّهْرِ وَ اَلْعَصْرِ وَ اَلْمَغْرِبِ وَ اَلْعِشَاءِ فَأَمَرَهُمْ فَكَبَّرُوا وَ هَلَّلُوا وَ سَبَّحُوا رِجَالاً وَ رُكْبَاناً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۱

و نيز آن حضرت (امام صادق عليه السّلام) فرمود: در جنگ صفّين وقتى كارزار بالا گرفت نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاى اصحاب امير المؤمنين عليه السّلام فوت شد (يعنى نتوانستند آن را بجماعت و در وقت مقرّر بجا آورند) پس بنا بدستور آن حضرت تكبير و تهليل و تسبيح گفتند چه پياده و چه سواره (و به ايشان امر نفرمود نمازشان را اعاده كنند بلكه همين اذكار بجاى نماز خوانده شد).