روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و سال عمر بن يزيد ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلرِّوَايَةِ اَلَّتِي يَرْوُونَ أَنَّهُ لاَ يَنْبَغِي أَنْ يُتَطَوَّعَ فِي وَقْتِ كُلِّ فَرِيضَةٍ مَا حَدُّ هَذَا اَلْوَقْتِ فَقَالَ إِذَا أَخَذَ اَلْمُقِيمُ‏ فِي اَلْإِقَامَةِ فَقَالَ لَهُ إِنَّ اَلنَّاسَ يَخْتَلِفُونَ فِي اَلْإِقَامَةِ قَالَ اَلْمُقِيمُ اَلَّذِي يُصَلَّى مَعَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴

عمر بن يزيد از امام صادق عليه السّلام در مورد اين روايت سؤال كرد كه ميگويند نافله خواندن در وقت مقرّر هر فريضه‏اى سزاوار نيست حدّ اين وقت چه زمانى است؟ آن حضرت فرمود: هنگامى كه اقامه گوينده يا مؤذّن شروع به اقامه كند، به آن حضرت عرضه داشت: مردمان در مورد اقامه اختلاف نظر دارند، كدام اقامه مراد است؟ آن حضرت فرمود: اقامه اقامه‏كننده‏اى كه با او نماز ميخوانند.