روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۴۸
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا
و قال ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۴۷ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۴۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳
و باز آن حضرت (امير المؤمنين عليه السلام) فرمود: كسى كه ختنه نشده نمىتواند امامت و پيشنمازى مردم كند، هر چند در خواندن قرآن و از حيث جودت قراءت سرآمد سايرين باشد (با وجود اينكه در ساير موارد اقرأ مقدّم بر ديگران است لكن در اين مورد خاصّ حكم فرق مىكند) زيرا چنين كسى از سنّتهاى حضرت ختمى مرتبت صلّى اللَّه عليه و آله بزرگترين آن را ضايع گذاشته و تباه ساخته است. و شهادت او را نمىپذيرند، و چون بميرد بر او نماز نمىكنند (يعنى آن مبالغه كه در نماز خواندن بر صلحا و امثال آنان و استغفارى كه پس از تكبير چهارم بر ميّت مىكنند در مورد او معمول نمىدارند تا سبب تنبيه ناظران گردد) مگر ترك ختنه از بيم آن باشد كه مبادا هلاك شود (يعنى كسى پيدا نشود او را ختنه كند و او بترسد كه اگر خود مبادرت به اين امر كند جانش در خطر افتد.)