روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال ع :

مَنْ غَسَّلَ مَيِّتاً مُؤْمِناً فَأَدَّى فِيهِ اَلْأَمَانَةَ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ قِيلَ وَ كَيْفَ يُؤَدِّي فِيهِ اَلْأَمَانَةَ قَالَ لاَ يُخْبِرُ بِمَا يَرَاهُ‏ وَ حَدُّهُ‏ إِلَى أَنْ يُدْفَنَ اَلْمَيِّتُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۸

و باز آن حضرت فرمود: هر كس مؤمن درگذشته‏اى را غسل دهد و در اين كار اداى امانت نمايد خداوند گناهان او را بيامرزد، پرسيدند: چگونه در اين كار اداى امانت نمايد؟ فرمود: ديگران را بر آنچه خود بتنهائى از اندام و اعضاى ميّت بهنگام غسل تا زمان دفن مشاهده كرده با خبر نسازد. يا با تغيير قراءت «و» محدوديّت نگفتن تا زمان دفن است.