روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۶۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي جعفر ع قال سمعته يقول :
| الکافی جلد ۲ ش ۹۶۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۹۶۵ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۱
از ابى بصير كه شنيدم امام باقر (ع) مىفرمود: بپرهيزيد از گناهان كوچك كه آنها را هم طالبى است، كسى از شماها مىگويد: گناه مىكنم و استغفار مىنمايم، راستى خدا عز و جل مىفرمايد (۱۲ سوره يس): «محققاً بنويسيم آنچه را پيش فرستادند و آثارى كه از آنها بماند و هر چيزى را در امام مبين آمار كنيم» و خدا عز و جل فرمايد (۱۶ سوره لقمان): «راستى كه اگر آنها به وزن يك دانه خردل باشند در درون سنگى باشند يا در آسمانها و يا در زمين باشند، خدا آنها را بياورد زيرا خدا باريك بين و آگاه است».
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۲
ابو بصير گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: از گناهانى كه ناچيزش انگاريد بپرهيزيد زيرا آنها هم بازخواستكنندهئى دارد، شخصى از شما ميگويد: گناه ميكنم و آمرزش ميخواهم، و خداى عز و جل ميفرمايد: «آنچه را پيش فرستاده و آثارشان را خواهيم نوشت، و همه چيز را در امام مبين (لوح محفوظ يا نامه اعمال) آمار كنيم ۱۲ سوره ۳۶» و باز فرمايد: «براستى كه اگر آنها (كردار و گفتار بندگان) بوزن دانه خردلى بوده و در ميان سنگ سخت يا در آسمانها و يا در زمين باشد، خدا آنها را بياورد، همانا خدا باريك بين و آگاهست، ۱۶- سوره ۳۱
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۱
حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از على بن ابىحمزه، از ابوبصير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مىفرمود: «بپرهيزيد از گناهانى كه كوچك شمرده مىشوند؛ زيرا كه آنها را طلبكنندهاى هست كه از آنها غافل نمىشود. يكى از شما مىگويد كه: گناه مىكنم و طلب آمرزش مىنمايم. به درستى كه خداى عز و جل مىفرمايد كه: «وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ» «۳»، و خداى عز و جل فرموده است كه: «إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ» «۴»؛ يعنى: به درستى كه خصلت و كردارى كه آدمى را باشد از خوب و بد، اگر در خُردى، همسنگ دانهاى از خردل باشد كه از همه دانهها خردتر است، پس آن دانه در اندران سنگ سخت و بزرگ باشد كه بيرون آوردن آن دشوار است، يا در زير صخره سبز باشد (كه آن را صمّاء گويند و در زير زمين هفتم است)، يا در آسمانها باشد (با وجود رفعت و وسعت آنها)، يا در زمين باشد، كه خدا آن را بياورد (و حاضر گرداند در موقف حساب، و بر آن حساب فرمايد). __________________________________________________
(۳). يس، ۱۲. و در قرآن «وَنَكْتُبُ»، به جاى «سَنَكْتُبُ» واقع است. و ترجمه آيه مذكور شد. (۴). لقمان، ۱۶.
به درستى كه خدا باريكدانى است كه علمش به هر چيز خرد و ريزهاى احاطه فرموده، و دانا و آگاه است به كنه هر چيزى».
