روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۸۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن عثمان بن عيسي عن ابن مسكان عن ابي عبد الله ع قال :

مَا أَفْلَتَ اَلْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلاَثٍ وَ لَرُبَّمَا اِجْتَمَعَتِ اَلثَّلاَثُ عَلَيْهِ إِمَّا بُغْضُ مَنْ يَكُونُ مَعَهُ فِي اَلدَّارِ يُغْلِقُ‏ عَلَيْهِ بَابَهُ‏ يُؤْذِيهِ أَوْ جَارٌ يُؤْذِيهِ أَوْ مَنْ فِي طَرِيقِهِ إِلَى حَوَائِجِهِ يُؤْذِيهِ وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَى قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ شَيْطَاناً يُؤْذِيهِ وَ يَجْعَلُ اَللَّهُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لاَ يَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَى أَحَدٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۷۵

از امام صادق (ع)، فرمود: مؤمن نمى‏تواند از يكى از سه تا بدر رود، و بسا كه هر سه گريبان‏گيرش شوند يا گرفتار دشمنى همسايه خانه‏اى است كه درش به روى او بسته مى‏شود و او را آزار مى‏دهد، يا همسايه بيرون از خانه كه او را آزار مى‏دهد يا گرفتار كسى است در ميان هر راه كه به دنبال نيازمندى‏هاى خود مى‏رود و او وى را آزار مى‏دهد و اگر مؤمن در قلّه كوهى باشد، خدا عزّوجل شيطانى گسيل دارد تا او را بيازارد و خدا از ايمانِ وى براى او آرامشى فراهم سازد كه با آن به ديگرى نپردازد و نهراسد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۴۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن نتواند خود را از يكى از سه چيزى برهاند، و گاهى هر سه بر او گرد آيند: يا دشمنى كسى كه در خانه دربست با اوست و آزارش رساند، يا همسايه (بيرون خانه) آزارش دهد، يا كسى كه در ميان راهى كه بسوى كارش ميرود، او را آزار ميدهد، و اگر مؤمنى بر سر كوهى باشد، خداى عز و جل شيطانى برانگيزد كه او را اذيت كند، و خدا از ايمانش براى او مونسى قرار دهد كه از وحشت بكسى پناه نبرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۱۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از عثمان بن عيسى، از ابن‏مسكان، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «مؤمن از يكى از سه چيز رهايى ندارد، و بسا است كه هر سه بر او جمع مى‏شود: يا بعضى «۱» از كسانى كه با او در خانه باشند و درِ آن بر او بسته شود- به اين معنى كه از اهل آن خانه باشد-، او را مى‏رنجاند، يا همسايه‏اى كه او را مى‏رنجاند، يا كسى كه در راه او باشد، به سوى حوائج خويش او را مى‏رنجاند. و اگر مؤمنى بر سر كوهى باشد، هر آينه خداى عز و جل شيطانى را بر او برانگيزد كه او را برنجاند، و خدا از برايش از ايمانى كه دارد، انيسى قرار دهد كه به آن خو كند، و با وجود آن وحشت ندارد و به سوى كسى ميل نكند». __________________________________________________

(۱). در نسخه مولف و نيز بحار الانوار و الفصول المهمه «بعض» آمده كه ترجمه‏اش همان بعضى مى‏شود و در يكى دونسخه كافى «بغض» آمده كه صحيح به نظر نمى‏رسد.