روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن حماد بن عثمان عن عيسي بن السري قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ حَدِّثْنِي عَمَّا بُنِيَتْ عَلَيْهِ دَعَائِمُ‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ إِذَا أَنَا أَخَذْتُ بِهَا زَكَى عَمَلِي وَ لَمْ يَضُرَّنِي جَهْلُ مَا جَهِلْتُ بَعْدَهُ فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ أَنَ‏ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ ص وَ اَلْإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ وَ حَقٌّ فِي اَلْأَمْوَالِ مِنَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلْوَلاَيَةُ اَلَّتِي أَمَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا وَلاَيَةُ آلِ مُحَمَّدٍ ص‏ فَإِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ قَالَ مَنْ مَاتَ وَ لاَ يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَطِيعُوا اَللََّهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ‏ فَكَانَ‏ عَلِيٌّ ع‏ ثُمَّ صَارَ مِنْ بَعْدِهِ اَلْحَسَنُ‏ ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ‏ اَلْحُسَيْنُ‏ ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ‏ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ‏ ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ‏ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ ثُمَّ هَكَذَا يَكُونُ اَلْأَمْرُ إِنَّ اَلْأَرْضَ لاَ تَصْلُحُ إِلاَّ بِإِمَامٍ وَ مَنْ مَاتَ لاَ يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً وَ أَحْوَجُ مَا يَكُونُ أَحَدُكُمْ إِلَى مَعْرِفَتِهِ إِذَا بَلَغَتْ نَفْسُهُ هَاهُنَا قَالَ وَ أَهْوَى بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ يَقُولُ حِينَئِذٍ لَقَدْ كُنْتُ عَلَى أَمْرٍ حَسَنٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۷۱

از عيسى‏ بن السرى گويد: به امام صادق (ع) گفتم: براى من باز گو از هر آنچه دعائم اسلام بر آن استوار است كه چون من بدانها عمل كنم، كردارم پاك و درست باشد و ندانستن چيزى برايم زيان نكند بعد از آن. در پاسخ فرمود: آن شهادت به اين است كه شايسته پرستشى جز خدا نيست و محمد (ص) رسول خدا است و اقرار بهر آنچه او از طرف خدا آورده است و حق اموال كه زكاة است و قبول ولايت ائمه‏اى كه خدا عز و جل به آن فرمان داده يعنى ولايت آل محمد (ص) زيرا رسول خدا (ص) فرموده: هر كه بميرد و امام خود را نشناسد، چون مردن جاهليت مرده، خدا عز و جل فرموده (۵۹ سوره نساء): «اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد رسول را و صاحب الامر خود را» كه صاحب الامر على بود و پس از وى حسن بود و سپس بعد از او حسين و پس از او على بن الحسين و سپس دنبال او محمد بن على سپس كار بر اين روش است، زمين اصلاح نشود جز به وجود امام، هر كه بميرد و امام زمان خود را نشناسد، چون مردن جاهليت مرده است و بيشتر از همه وقت شما به معرفت امام، حاجت داريد وقتى كه نفس به اينجا رسد- گويد با دست خود اشاره به سينه‏اش كرد- در اين هنگام است كه مى‏گويد: من در مذهب خوبى بودم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۴

عيسى بن سرى گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: پايه‏هائى كه اسلام بر آن نهاده شده بمن بفرما كه چون بآنها چنگ زنم، كردارم پاك و بى‏عيب باشد و چيزهاى ديگرى را كه نميدانم زيانم نرساند، فرمود: گواهى دادن بيگانگى خدا و اينكه محمد صلى اللَّه عليه و آله رسول خداست و- اقرار نمودن بآنچه از جانب خدا آورده و اينكه حقى بعنوان زكاة در اموالست و ولايتى كه خداى عز و جل بآن امر فرموده و آن ولايت آل محمد صلى اللَّه عليه و آله است، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كه بميرد و امامش را نشناسد. بمرگ جاهليت مرده است. خداى عز و جل فرمايد «اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و واليان امر از خودتان را» والى امر على عليه السّلام بود و پس از او حسن، و پس از او حسين و پس از او على بن الحسين و پس از او محمد بن على، سپس امر امامت همين گونه باشد [بپسر امام سابق رسد] همانا زمين را شايسته نيست كه بدون امام باشد [زمين بى‏امام اصلاح نشود] و هر كه بميرد و امامش را نشناسد بمرگ جاهليت مرده است و زمانى كه يكى از شما از همه بيشتر بمعرفت امام احتياج دارد، زمانى است كه نفسش باينجا برسد- با دست اشاره بسينه‏اش فرمود- آنگاه خواهد گفت: عقيده خوبى داشتم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۹

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از حمّاد بن عثمان، از عيسى بن سرىّ روايت كرده است كه گفت: به امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: مرا خبر ده از آنچه ستون‏هاى دين اسلام بر آن بنا شده، كه چون آنها را بگيرم و به آنها عمل كنم، عمل من پاكيزه باشد، و ندانستن آنچه را كه نمى‏دانم، بعد از آن به من زيان نرساند. فرمود: «گواهى دادن است به اينكه نيست خدايى، مگر خدا، و آنكه محمد رسول خدا صلى الله عليه و آله است، و اقرار كردن به‏ آنچه محمد آن را از نزد خدا آورده، و در اموال حقّى هست، و آن عبارت است از زكات، و ولايتى كه خدا به آن امر فرموده؛ يعنى ولايت آل محمد صلى الله عليه و آله؛ زيرا كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه بميرد و امام خود را نشناسد، به روش مردن جاهليت مى‏ميرد. خداى عز و جل فرموده است:

«أَطيعُوا اللَّهَ وَأَطيعُوا الرَّسُولَ وَاولِى الْأَمْرِ مِنْكُمْ» «۱»؛ پس على عليه السلام امام بود، و بعد از او امام حسن شد، و بعد از او امام حسين، و بعد از او امام حضرت على بن الحسين، و بعد از او حضرت محمد بن على. بعد از آن، امر همچنين خواهد بود كه بعد از هر امام، امامى باشد؛ زيرا كه زمين صلاحيّت ندارد كه وجود داشته باشد، مگر به امام. و هر كه بميرد و امام خود را نشناسد، به روش مردن جاهليت مى‏ميرد. و وقتى كه از همه اوقات احتياج يكى از شما بيشتر است به سوى شناختن امام، وقتى است كه جانش به اينجا رسد».

راوى مى‏گويد: و حضرت به دست خويش اشاره به سينه خود فرمود، و فرمود: «در آن هنگام مى‏گويد: هر آينه بر امر خوبى بوده‏ام و اعتقاد درستى داشته‏ام». __________________________________________________

(۱). نساء، ۵۹.