روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن عبد الله بن مسكان عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَنِيفاً مُسْلِماً قَالَ خَالِصاً مُخْلِصاً لَيْسَ فِيهِ شَيْ‏ءٌ مِنْ عِبَادَةِ اَلْأَوْثَانِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵

از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل: «حنيفاً مسلماً» فرمود: يعنى خالص و با اخلاص كه در آن، چيزى از پرستش بتها نباشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵

امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل: حَنِيفاً مُسْلِماً فرمود: يعنى «خالصا مخلصا» كه چيزى از پرستش بتها در آن نباشد

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۳

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از عبداللَّه بن مسكان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى- تعالى-: «حَنِيفاً مُسْلِماً» «۳»؛ يعنى: «وليكن ابراهيم ميل‏كننده و گردنده بود از عقايد باطله به دين حق، و گردن گذارنده و اقامت‏كننده به دين اسلام، و منقاد [و مطيع‏] اوامر و نواهى». راوى مى‏گويد: حضرت فرمود: «يعنى خالص و مخلص بود، كه چيزى از پرستش بتان در او نبود». __________________________________________________

(۳). آل عمران، ۶۷.