روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۴۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم او غيره عن سيف بن عميره عن رجل عن جابر عن مسافر عن بشر بن غالب الاسدي عن الحسين بن علي ع قال :

مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِنِ اِسْتَمَعَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ إِنْ خَتَمَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ لَيْلاً صَلَّتْ عَلَيْهِ اَلْمَلاَئِكَةُ حَتَّى يُصْبِحَ وَ إِنْ خَتَمَهُ نَهَاراً صَلَّتْ عَلَيْهِ اَلْحَفَظَةُ حَتَّى يُمْسِيَ وَ كَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجَابَةٌ وَ كَانَ خَيْراً لَهُ مِمَّا بَيْنَ اَلسَّمَاءِ إِلَى اَلْأَرْضِ قُلْتُ هَذَا لِمَنْ قَرَأَ اَلْقُرْآنَ‏ فَمَنْ لَمْ يَقْرَأْ قَالَ يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۱۹

از بشير بن غالب اسدى، از حسين بن على (ع)، فرمود: هر كه يك آيه قرآن را ايستاده در نمازش بخواند، در برابر هر حرفى برايش صد حسنه نوشته شود و هر گاه آن را در جز نماز بخواند، به هر حرفى برايش ده حسنه نويسد و اگر قرآن را بشنود و گوش دهد، خدا به هر حرفى برايش يك حسنه نويسد و اگر قرآن را در شب، ختم كند، فرشته تا صبح به او صلوات فرستد و اگر در روز، ختم كند، فرشته‏هاى نگهبان بر او صلوات فرستند تا شب كند و دعايش اجابت شود و براى او بهتر است از آنچه ميان آسمان و زمين است، گفتم: اين براى كسى است كه همه قرآن را مى‏خواند، پس كسى كه همه قرآن را نمى‏داند؟ فرمود: اى اخا بنى اسد! راستى خدا بخشنده و بزرگوار و كريم است، اگر آنچه را از قرآن مى‏داند بخواند، خدا اين اجر را به او مى‏دهد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۱۴

بشر بن غالب اسدى از حضرت حسين بن على عليهما السلام حديث كند كه فرمود: هر كس يك آيه از كتاب خداى عز و جل را در نمازش در حال ايستاده بخواند در برابر هر حرفى خداوند صد حسنه برايش بنويسد، و اگر در غير از نماز بخواند بهر حرفى ده حسنه بنويسد، و اگر قرآن را گوش دهد بهر حرفى‏ يك حسنه برايش بنويسد، و اگر قرآن را شبانه ختم كند فرشتگان تا صبح براى او رحمت فرستند، و اگر روز آن را ختم كند تا شام فرشتگان نگهبان (در روز) بر او رحمت فرستند، و يك دعاى مستجاب شده نزد خداوند دارد، (و اين دعا يا ختم قرآن) براى او بهتر است از آنچه ميان زمين و آسمان است، گويد من عرضكردم: اين پاداش آن كسى است كه همه قرآن را بخواند و اگر كسى همه آن را نخواند (چه پاداشى دارد)؟ فرمود: اى برادر اسدى خداوند بخشنده و بزرگوار و كريم است هر چه از قرآن كه بلد باشد و بخواند خداوند اين پاداش را باو ميدهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۳۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم يا غير او، از سيف بن عميره، از مردى، از جابر بن مسافر، از كثير يا بشير «۱» بن غالب اسدى، از حضرت حسين بن على عليهما السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه يك آيه را از كتاب خداى عز و جل در نماز خويش ايستاده بخواند، به هر حرفى صد حسنه از برايش نوشته شود، و اگر در غير نماز آن را بخواند، خدا از برايش به هر حرفى ده حسنه بنويسد، و اگر گوش دهد و قرآن را بشنود، خدا از برايش به هر حرفى حسنه‏اى بنويسد، و اگر در شب قرآن را ختم كند، فرشتگان بر او صلوات فرستند، تا آنكه صبح كند، و اگر در روز آن را ختم كند، فرشتگان نويسندگان اعمال‏ بر او صلوات فرستند و استغفار كنند، تا آنكه شام كند، و از برايش يك دعاى مستجاب هست، و آن ختم از برايش بهتر است، از هر چه در ميانه آسمان تا زمين باشد». عرض كردم كه: اين ثواب از براى كسى است كه قرآن خوانده باشد؛ پس آنكه نتواند كه آن را بخواند، چه ثواب از براى او است؟ فرمود كه: «اى برادر بنى‏اسد! به درستى كه خدا صاحب بخشش و بزرگى و كرم است. چون آنچه را كه با او است و آن را مى‏داند، بخواند، خدا اين ثواب را به او عطا فرمايد». ( ۱). هر دو نادرست و متن عربى« بشر» است.