روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۳۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابي المغرا عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :

مَنْ نَسِيَ سُورَةً مِنَ‏ اَلْقُرْآنِ‏ مُثِّلَتْ لَهُ فِي صُورَةٍ حَسَنَةٍ وَ دَرَجَةٍ رَفِيعَةٍ فِي‏ اَلْجَنَّةِ فَإِذَا رَآهَا قَالَ مَا أَنْتِ مَا أَحْسَنَكِ لَيْتَكِ لِي فَيَقُولُ أَ مَا تَعْرِفُنِي أَنَا سُورَةُ كَذَا وَ كَذَا وَ لَوْ لَمْ تَنْسَنِي رَفَعْتُكَ إِلَى هَذَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۱۱

امام صادق (ع) فرمود: هر كه يك سوره از قرآن را فراموش كند، براى او در صورتى زيبا و درجه‏اى بلند در بهشت نمودار شود و چون آن را بيند گويد: تو چيستى وه چه زيبائى كاش تو از آنِ من بودى؟ در پاسخش مى‏گويد: آيا تو مرا نمى‏شناسى؟ من فلان سوره‏ام و اگر مرا فراموش نكرده بودى، تو را به اين درجه بالا مى‏آوردم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۱۰

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كه سوره‏اى از قرآن را فراموش كند آن سوره در بهشت بصورتى زيبا و مقامى بلند در برابرش نمودار گردد و چون او را ببيند گويد: تو كيستى وه كه چه اندازه زيبائى كاش تو از آن من بودى؟ گويد: آيا مرا نشناسى؟ من فلان سوره‏ام و اگر تو مرا فراموش نكرده‏ بودى باين درجه تو را ميرساندم؟

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۲۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از ابو المغراء، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه سوره‏اى از قرآن را فراموش كند، همان سوره در بهشت، در صورت نيكو و درجه بلندى از برايش متمثّل و مصوّر شود. پس چون آن را ببيند، بگويد كه: تو چيستى؟ و چه بسيار نيكو و مقبولى، كاش تو از براى من بودى! پس آن سوره مى‏گويد كه: آيا مرا نمى‏شناسى؟ من فلان سوره‏ام، و اگر مرا فراموش نكرده بودى، تو را به سوى اين مكان، بلند مى‏كردم»