روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۲
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن عثمان بن عيسي عن ابي حمزه قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۱ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۳ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۲۱
از ابى حمزه گويد: اجازه ورود به امام باقر (ع) خواستم و آن حضرت بيرون آمد نزد من و دو لبش مىجنبيد، به او عرض كردم (در باره آن) فرمود: آن را فهميدى اى ثمالى؟ گفتم: آرى قربانت، فرمود: من كلامى گفتم كه هيچ كس هرگز بدان سخن نگويد جز اينكه خدا كفايت كند از او آنچه بدان اهميت دهد از امر دنيا و آخرتِ خود، گويد: به آن حضرت گفتم: به من خبرده از آن، فرمود: بسيار خوب، هر كه چون از خانهاش بيرون آيد بگويد: بسم اللَّه حسبى اللَّه، توكلت على اللَّه - بار خدايا راستى از تو خواستارم بهى و خوبى همه كارهايم را، به تو پناه برم از رسوائى دنيا و عذاب آخرت؛ خدا كفايت كند از او آنچه را براى او مهم است از كار دنيا و آخرتش.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱۸
ابو حمزه گويد: اجازه شرفيابى از حضرت باقر عليه السلام خواستم (ديدم) آن حضرت بنزد من بيرون آمد و لبانش ميجنبد، باو عرضكردم (كه آنچه ميفرمودى چه بود) فرمود: آن را متوجه شدى اى ثمالى؟ عرضكردم: آرى فدايت شوم، فرمود: همانا بخدا سوگند من بكلامى تكلم كردم كه هيچ كس بدان لب نگشايد جز اينكه خدا كفايت كند از كار دنيا و آخرتش آنچه كه او را اندوهگين ساخته، گويد: عرضكردم: مرا از آن آگاه فرما، فرمود: آرى هر گه بگويد هنگامى كه از خانهاش بيرون آيد: «بسم اللَّه حسبى اللَّه توكلت على اللَّه، اللهم انى أسألك خير امورى كلها و أعوذ بك من خزى الدنيا و عذاب الآخرة» خداوند او را از آنچه اندوهگينش كرده از كارهاى دنيا و آخرتش كفايت كند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۶۳
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد، از عثمان بن عيسى، از ابوحمزه كه گفت: رخصت طلبيدم كه بر امام محمد باقر عليه السلام داخل شويم. پس به سوى من بيرون آمد و لبهايش مىجنبيد. پس در اين باب با آن حضرت سخن گفتم. فرمود كه: «آيا به اين عالم و دانا شدى و فهميدى، اى ثمالى؟!» عرض كردم: آرى، فداى تو گردم! فرمود: «به خدا سوگند كه من به كلامى تكلّم كردم، كه هرگز هيچكس به آن تكلّم نكرده، مگر آنكه خدا از او كفايت نموده، آنچه را كه مقصود او بوده از امر دنيا و آخرتش». ابوحمزه گفت كه: به آن حضرت عرض كردم كه: مرا به آن خبر ده. فرمود: «آرى، هر كه در هنگامى كه از منزلش بيرون مىآيد، بگويد كه: بِسْمِ اللَّهِ، حَسْبِيَ اللَّهُ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْآخِرَةِ؛ «به نام خدا، و توكّل كردم بر خدا. خداوندا! همانا من سؤال مىكنم از تو خوبى كارهايم را همه، و پناه مىبرم به تو از رسوايى و خوارى دنيا و عذاب آخرت»، خدا از او كفايت كند، آنچه را كه مقصود او باشد از امر دنيا و آخرتش».
