روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۰۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن محمد بن عيسي الارميني عن ابي عمران الخراط عن الاوزاعي عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ قَالَ فِي كُلِّ يَوْمٍ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ حَقّاً حَقّاً لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ إِيمَاناً وَ صِدْقاً أَقْبَلَ اَللَّهُ عَلَيْهِ بِوَجْهِهِ وَ لَمْ يَصْرِفْ وَجْهَهُ عَنْهُ حَتَّى يَدْخُلَ‏ اَلْجَنَّةَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۶۱

از امام صادق (ع) فرمود: هر كه هر روز بگويد: «نيست‏ شايسته پرستشى جز خدا، حق است حق است، نيست شايسته پرستشى جز خدا، به او بندگى و رقّيّت تقديم كنم، نيست شايسته پرستشى جز خدا، با ايمان و راستى گويم» خدا روى خود به سوى او كند و از او رو بر نگرداند تا به بهشت در آيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۸۷

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كس در هر روز گويد: « لا اله الا اللَّه حقا حقا لا اله الا اللَّه عبودية و رقا، لا اله الا اللَّه ايمانا و صدقا» خداوند باو رو كند و از او رو برنگرداند تا ببهشت رود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۱۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از محمد بن عيسى ارمنى، از ابوعمران خرّاط، از اوزاعى، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هر كه در هر روز بگويد كه: لاالهَ الَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لاالهَ الَّا اللَّهُ عُبُودِيَّةً وَرِقّاً لاالهَ الَّا اللَّهُ ايماناً وَصِدْقاً؛ «مى‏گويم نيست خدايى، مگر خدا، از روى حق و حقيقت، لا اله الا اللَّه مى‏گويم از روى بندگى و عبوديت، لا اله الا اللَّه مى‏گويم از روى ايمان و راستى»، خداى- تعالى- روى رحمت خود را به سوى او بدارد، و روى لطف خود را از او نگرداند، تا در بهشت درآيد».