روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۰۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن محمد عن جعفر بن محمد عن موسي بن جعفر البغدادي عن وهب بن شاذان عن الحسن بن ابي الربيع عن محمد بن اسحاق عن ام هاني قالت :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَعَالَى‏ فَلاََ أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ‏ `اَلْجَوََارِ اَلْكُنَّسِ‏ قَالَتْ فَقَالَ إِمَامٌ يَخْنِسُ‏ سَنَةَ سِتِّينَ وَ مِائَتَيْنِ‏ ثُمَّ يَظْهَرُ كَالشِّهَابِ يَتَوَقَّدُ فِي اَللَّيْلَةِ اَلظَّلْمَاءِ فَإِنْ أَدْرَكْتِ زَمَانَهُ‏ قَرَّتْ عَيْنُكِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۷۷

ام هانئ گويد: از امام باقر (ع) از تفسير قول خدا تعالى (۱۶ و ۱۷ سوره تكوير): «سوگند به نهان‏شونده‏ها، به رونده‏هاى در لانه خزنده‏ها» ام هانئ گويد: در پاسخم فرمود: امامى است كه‏ در سال دويست و شصت نهان مى‏شود سپس چون شهابى فروزنده در شب تار عيان مى‏گردد، اگر به دورانش برسى چشمت روشن شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۴۱

ام هانى گويد: از حضرت ابا جعفر محمد بن على عليهما السلام راجع بقول خداى تعالى «سوگند بستارگان غروب‏كننده، همان سيارات نهان شوند «۱۵ و ۱۶ سوره ۸۱-» پرسيدم، فرمود: آن امامى است كه در سال ۲۶۰ غايب شود، سپس مانند شعله‏اى در شب تاريك فروزان شود، اگر زمان او را درك كنى چشمت روشن شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۸۳

على بن محمد، از جعفر بن محمد، از موسى بن جعفر بغدادى، از وَهْب بن شاذان، از حسن بن ابى الربيع، از محمد بن اسحاق، از امّ هانى روايت كرده است كه گفت: از ابوجعفر محمد بن على عليه السلام سؤال كرد از قول خداى تعالى «فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوارِ الْكُنَّسِ» «۱»، يعنى: «پس البته سوگند ياد مى‏كنم (بنابر وجهى) به ستارگان رجوع كننده، بعد از رفتن، كه روان و پنهان شوندگانند». امّ هانى مى‏گويد كه: حضرت فرمود: «آن، امامى است كه پنهان مى‏شود در سال دويست و شصت، بعد از آن ظاهر مى‏شود، چون شعله آتش زبانه‏دار كه در شب تار افروخته شود. پس اگر زمان او را دريابى، چشم تو روشن شود». __________________________________________________

(۱). تكوير، ۱۵ و ۱۶.